stelaris

«Έχεις μια περιουσία, επειδή εγώ ο μαλάκας αγόραζα διαμερίσματα και τα έγραφα σε δύο ονόματα. Ήρθες σπίτι μου κυριολεκτικά με ένα βρακί στον κώλο. Τότε ο κώλος σου τουλάχιστον άξιζε, τώρα κι αυτός είναι για πέταμα, όπως και συ ολόκληρη. Ούτε οι ίδιοι σου οι γονείς δεν σε θέλανε και σε φόρτωσαν σε μένα τον αδαή και αθώο να σε ταϊζω να σε ντύνω να σε σπουδάζω ακόμη μπας και γίνεις άνθρωπος. Κι εσύ έγινες ένα τέρας που μου ζητάει και τα ρέστα! Ούτε για φτύσιμο δεν είσαι! Ό, τι έχεις είναι δικό μου και θα το πάρω πίσω. Βάλτο καλά στο λιγοστό μυαλό σου ή όπου αλλού νομίζεις και μπορείς» Διάβαζε και ξαναδιάβαζε το μήνυμα στο viber μέχρι που η οθόνη θόλωσε και τα γράμματα πλημμύρισαν δάκρια. Τόση κακία, τόση ευστοχία! Ο Ανέστης ήταν ευθύβολος. Πάντα. Δεν πλήγωνε απλώς. Έστριβε και το μαχαίρι αργά στην πληγή. Γιατί όλα όσα έγραφε και έλεγε ήταν αλήθεια. Σχεδόν. Ή μάλλον δεν ήταν ψέμα. Η Χαρά ήταν από φτωχή οικογένεια. Δεν είχε κάνει ακριβές σπουδές. Δεν είχε πετύχει πολλά. Απλώς πέτυχε να ε

Let_Them_Go 2 Άφηνε το κινητό του ανάποδα με την οθόνη καλυμμένη. «Γιατί το κάνεις;» «Για να προστατεύεται η οθόνη» της απάντησε με το βλέμμα αγριεμένο. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες χτυπούσε κι αυτός το έπαιρνε χάνονταν μέσα στο δωμάτιο μιλώντας ψιθυριστά. Στην αρχή δεν ρώτησε. Μετά την έζωσαν τα φίδια. Ένα απόγευμα προσποιήθηκε ότι είχε κάποια δουλειά στο μπάνιο για να φτάσει πιο κοντά στην κρεβατοκάμαρα και ν ακούσει τι έλεγε. Μιλούσε ψιθυριστά. Άκουσε ένα «Κι εγώ» μετά ένα γελάκι από αυτά τα ανάλαφρα τα χαριτωμένα που δεν συνήθιζε σχεδόν ποτέ ο Στέλιος. «Θα σε πάρω αργότερα» είπε και το έκλεισε. Εκείνη έκλεισε την πόρτα του μπάνιου κι άνοιξε το νερό της βρύσης για να καλύψει κάθε θόρυβο. Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη κι άρχισε να κλαίει σιωπηλά. Μετά πήρε τη σφουγγαρίστρα να τρίψει το πάτωμα. «Τελείωσες; Θέλω να μπω» της είπε εκείνος . Βγήκε έξω . «Περίμενε πέντε λεπτά να στεγνώσει και μπες» «Τι να στεγνώσει; Πλημμύρισες το μπάνιο ρε Μαρία» Εκνευρισμένος με το κινητό στο χ