Παρασκευή 27 Απριλίου 2012


Η ΚΕΡΑΤΕΑ ΝΙΚΗΣΕ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ

“Θέλοντας να ξεφύγουμε από την «παραπολιτική πανηγυρολογία» των ημερών ξεκινήσαμε μια μεγάλη βόλτα στη φύση της περιοχής, όχι πολύ έξω από την Κερατέα. Καταλήξαμε στη βόρεια πλευρά της Λαυρίου, στο ύψος της γέφυρας με τα «σαθρά» χώματα, πάνω και πίσω από τους λόφους, όπου βρίσκονται μερικά από τα ελαιόδεντρα που οι παππούδες κι οι γονείς μας είχαν φυτέψει. Αντικρίσαμε μπροστά μας τα δέντρα ανθισμένα και ένα χαλί από χαμομήλι και βλαστάρια απλωμένο στο έδαφος. Ανοίγοντας την πόρτα του αυτοκινήτου η μυρωδιά του χαμομηλιού ήταν μεθυστή”.
Μ αυτά τα λόγια στο blog antixyta.blogspot λέξεις και εικόνες από τη φύση στα Μεσόγεια ντύνουν τις αναμνήσεις μιας κινητοποίησης που σηματοδότησε πολλά:
Για όσους δεν θυμούνται το Δεκέμβριο του 2010 και μέχρι την Άνοιξη του 2011 αναπτύχθηκε ένα πρωτοφανές για τα μέχρι τότε δεδομένα  κίνημα στην Κερατέα.
Σημείο σύγκρουσης με την εξουσία σε όλες σχεδόν τις μορφές της ήταν η προειλλημμένη απόφαση να δημιουργηθεί χωματερή σε λόφο ιδιαίτερης αρχαιολογικής σημασία  και περιβαλλοντικής σπουδαιότητας, σε μια περιοχή όμορφη και σημαντική για την τοπική κοινωνία.
Για 128 μέρες οι κάτοικοι της Κερατέας πήραν τη ζωή τους στα χέρια τους και υπερασπίστηκαν τη γη τους, από τα χέρια άπληστων εργολάβων και από τα σχέδια της διαπλεκόμενης κυβέρνησης, που εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, τους χάριζε το Οβριόκαστρο. Μια περιοχή πανέμορφη, μεγάλης αρχαιολογικής σημασίας και περιβαλλοντικής σπουδαιότητας, σκόπευαν να την κάνουν χωματερή, ρίχνοντας το 1/3 των σκουπιδιών της Αττικής. Έναν ΧΥΤΑ, ντροπή για μια σύγχρονη χώρα. Με προειλημμένες αποφάσεις, χωρίς την παραμικρή κοινωνική συναίνεση, με επιθέσεις και εισβολές από τους πραιτοριανούς του κράτους.
«Οι καμπάνες του χωριού άρχισαν να χτυπάνε , τρέξαμε όλοι στα οδοφράγματα. Υπήρχε μια κατάσταση πολεμική. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν και σπίτια! Τα μαγαζιά ήταν κλειστά» θυμάται μια κάτοικος της περιοχής που πήρε μέρος «στην υπεράσπιση της περιοχής της» όπως την ονόμασε.
«Έρχονταν παιδιά από τα φρονιστήρια, από το σχολείο μαζί με τους παπούδες και τους πατεράδες τους. Αλβανοί κάτοικοι της περιοχής που αισθάνονται πως πρέπει να υπερασπιστούν τον τόπο τους».
Οι πρωτοβουλίες συμπαράστασης απ όλη την Ελλάδα δείχνουν πως ο κόσμος είναι αλληλέγγυος. Οι αρμόδιοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν αρχικά το ζήτημα κι αφού δεν το καταφέρνουν επιτίθενται εναντίον των κατοίκων: «Υπάρχουν τοπικά μικροσυμφέροντα» λένε.
Μήπως όμως τα μεγάλα συμφέροντα βρίσκονται στο ...αντίπαλο γήπεδο;
Γύρω από την υπόθεση «Σκουπίδια και ανακύκλωση» έχει ξεκινήσει ένα «χοντρό παιχνίδι» και ίσως με αυτού του τύπου τις αποκαλύψεις ασχοληθούμε τα επόμενα χρόνια.
Στην πραγματικότητα στη χώρα μας δημιουργείται ένα παντοδύναμο μονοπώλιο διαχείρισης  σκουπιδιών . Γιατί  λεφτά υπάρχουν! Και δεν είναι για πέταμα!!!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ήδη έχουν ξεκινήσει συνεργατικές κινήσεις για την Αυτο-διαχείριση σκουπιδιών και στη Θεσσαλονίκη.
Τι ήταν αυτό που ανέδειξε την «ΚΕΡΑΤΕΑ» σε πρώτο θέμα; Τι ήταν αυτό που δημιούργησε έναν πρώτο «πυλώνα αντίστασης» απέναντι στο άδικο της εξουσίας;
1)      Σε μικρούς τόπους μπορούν οι άνθρωποι όχι απλά να δεθούν μεταξύ τους αλλά να δημιουργήσουν ισχυρούς δεσμούς με την πόλη τους. Μην ξεχνάμε πως στην αρχαία Ελλάδα η ΠΟΛΗ-ΚΡΑΤΟΣ ήταν ένα αυτοδύναμο –αυτοοργανωμένο κύτταρο κοινωνίας.
2)      Η τοπική αυτοδιοίκηση μπορεί να ενώσει τους κατοίκους μιας περιοχής, να αναδείξει προβλήματα, να αντισταθεί στην άδικη εξουσία
Συνεργασία , αυτοοργάνωση, αντίδραση, στόχευση .
Η ΚΕΡΑΤΕΑ ΝΙΚΗΣΕ: Αλλα ο αγώνας συνεχίζεται. Μέσα από κινήσεις δημιουργίας συνεργατικών δράσεων. Μέσω μιας δημιουργικής αυτοδιαχείρισης των πολιτών : Για φτηνά χωρίς μεσάζοντες προϊόντα, για κοινωνικά ιατρεία , για ελευθεριακά σχολεία. Για να έλθει στα χέρια των πολιτών κοινωνικά αγαθά όπως είναι το νερό και η διαχείρισή του.
Μην πάτε μακριά. Όλα αυτά έχουν ήδη συμβεί: Στη Θεσσαλονίκη, στην Κερατέα, στο Λαύριο, στο Μαρούσι, στην Καρδίτσα ...όπου μια τοπική κοινωνία μπορεί να αυτοοργανωθεί .
Σ.Μαργαριτίδου  
Η φωτογραφία είναι από το antixyta.blogspot.com. Κι άλλες πληροφορίες στο forkeratea.blogspot.com


                                    


Οι υπέροχες μέρες μια αυτοκτονία και η διέξοδος

Στην τελευταία ταινία του Βίμ Βέντρες «Υπέροχες Μέρες», ο Χιραγιάμα (Κότζι Γιακούσο) ζει τις μέρες του σε μια υπέροχη χαρμολύπη. Η μοναξιά ...