Ελεύθερος δεν είναι ποτέ, ούτε το θύμα , αλλά ούτε κι ο θύτης...
Περι θυμάτων και κακοποίησης. Λυγίζουν όλοι, και οι κυβερνήσεις, και τα ΜΜΕ , και ο πολιτισμός κάτω από το βάρος των αποκαλύψεων για γνωστούς, ευρέως αποδεκτούς και ταλαντούχους καλλιτέχνες. Αλλά η ιστορία –μη γελιόμαστε – είναι γνωστή και το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της επίσης. Ο δυνατός, ο εξουσιαστής, αυτός που κατέχει την ισχύ, απαιτεί και παίρνει –με κάθε είδους βία που ασκεί έμμεσα ή άμεσα –αυτό που θέλει. Κι επειδή (άλλο ένα στερεότυπο του κολασμένου ιδιοφυούς καλλιτέχνη που πρόβαρε με επιτυχία η κοινωνία μας), αυτό που θέλει η Εξουσία του , συνήθως είναι για όλους τους λόγους του κόσμου απαγορευμένο, γίνεται ειδεχθές , αποτρόπαιο και γι αυτό με μια σύμβαση ανάμεσα στο θύτη και το θύμα, μένει κρυφό… Κι επειδή χορτάσαμε από καταλογισμούς (εκ του ασφαλούς κι εκ των υστέρων πάντα), ας δούμε και τις ευθύνες. Όχι της Πολιτείας, ούτε της Νομοθεσίας, ούτε των Αρχών, ούτε του θύτη μόνο , αλλά τις άλλες. Αυτές που ανήκουν σε όλους μας. Σε όσους μεγαλώσαμε ή υπήρξ...