Σκύλοι εκπαιδεύονται να μυρίζουν τον Convid 19

Οι σκύλοι έχουν εξαιρετική όσφρηση, γεγονός που όπως φαίνεται θέλουν να εκμεταλλευτούν οι επιστήμονες στη μάχη κατά του Convid 19 .

Η φιλανθρωπική οργάνωση Medical Detection Dogs από τη Μεγάλη Βρετανία, έχει ήδη καταφέρει να εκπαιδεύσει σκύλους για να ανιχνεύσει την οσμή της ελονοσίας, του καρκίνου και της νόσου του Πάρκινσον. Τώρα εκπαιδεύει σκύλους για να εντοπίσει τη μυρωδιά του Covid-19.
Οι ειδικοί ευελπιστούν ότι τα σκυλιά θα μπορέσουν να εντοπίσουν τυχόν κρούσματα κορωναϊού σε χώρους όπως τα αεροδρόμια καθώς οι ερευνητές είναι πεπεισμένοι πως «κάθε ασθένεια έχει μια διαφορετική μυρωδιά , η οποία είναι ανιχνεύσιμη και αναγνωρίσιμη από τους σκύλους.Όπως λέει η Claire Guest διευθύνων σύμβουλος και ιδρύτρια των «Medical Detection Dogs», δύο labradors, ένα Labradoodle και τρία cocker spaniels έχουν ήδη ξεκινήσει την εκπαίδευσή τους. Η ομάδα των «σούπερ έξι» όπως αποκαλείται έχει έναν… βετεράνο εκπαιδευμένο σκύλο ως αρχηγό ένα πεντάχρονο cocker spaniel.

Όπως εξηγεί η ιδρύτρια της οργάνωσης «η εκπαίδευσή τους διαρκεί από 4-6 εβδομάδες και όταν ολοκληρωθεί τα σκυλιά θα μπορούν να …σκανάρουν 250 άτομα την ώρα προκειμένου να εντοπίσουν πιθανά κρούσματα κορωναϊού Ο απώτερος στόχος της συγκεκριμένης εκπαίδευσης , είναι να «εξετάζονται» από τους σκύλους 1000 άτομα την ώρα και μάλιστα να εντοπίζονται πιθανά κρούσματα convid 19 πριν καν εκδηλωθούν τα συμπτώματα.
Προς το παρόν όλοι περιμένουν να ολοκληρωθεί η εκπαίδευση των έξι σκύλων και να δοκιμαστούν οι ικανότητές τους. Πάντως η Βρετανική Κυβέρνηση έχει επενδύσει 605.000 δολάρια σε ανάλογα προγράμματα

https://www.medicaldetectiondogs.org.uk/

Για πρώτη φορά γίνεται εξ αποστάσεως ο πανελλήνιος μαθητικός διαγωνισμός Φυσικής

Εξ αποστάσεως για πρώτη φορά ο Πανελλήνιος Διαγωνισμός Φυσικής

Περισσότεροι από 2500 μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου από ολόκληρη την Ελλάδα θα συμμετέχουν για πρώτη φορά το Σάββατο 30 Μαϊου στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Φυσικής που διεξάγεται για πρώτη φορά εξ αποστάσεως.

«Στο πνεύμα τήρησης των μέτρων ατομικής προστασίας και υπό το φως της έκτακτης ανάγκης που δημιουργεί η πανδημία, το ερχόμενο Σάββατο 30 Μαΐου θα πραγματοποιήσουμε εξ αποστάσεως τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Φυσικής για μαθητές Γυμνασίου - Λυκείου, όπως κάνουμε ανελλιπώς εδώ και 30 χρόνια.

Πρόκειται για μια μοναδική και καινοτόμο διεργασία για την οποία πολλά μέλη μας εργάστηκαν εθελοντικά όλο αυτό το διάστημα.

Η επιστημονική και οργανωτική επιτροπή του διαγωνισμού έχει εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για να διαφυλάξει την αξιοπιστία του διαγωνισμού .

Ο διαγωνισμός πραγματοποιείται σε δύο φάσεις. Η πρώτη φάση έχει τη λογική της συμμετοχής και της αυτοαξιολόγησης. Από την πρώτη φάση θα προκριθεί ένας σημαντικός αριθμός μαθητών στη δεύτερη φάση, χωρίς να ανακοινωθούν τα ονόματά τους, όπου εκεί μόνο ένα ποσοστό των συμμετεχόντων θα βραβευτεί.

Αυτό το μοντέλο εξ αποστάσεως διαγωνισμού θα ακολουθήσουν το 2020 πολλές χώρες σε όλον τον κόσμο αλλά και άλλες διοργανώσεις όπως οι Διεθνείς Ολυμπιάδες Μαθηματικών, Χημείας, Βιολογίας, Πληροφορικής κ.α.», δηλώνει το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών.

Πειράματα από το σπίτι και Τράπεζα Ασκήσεων Φυσικής.

Όλο αυτό το διάστημα από την ιστοσελίδα της ΕΕΦ «έτρεχαν» on line και τα πειράματα που μπορούσαν οι μαθητές να κάνουν σπίτι τους αξιοποιώντας τον ελεύθερο χρόνο τους. Σύμφωνα με τις οδηγίες οι συμμετέχοντες μπορούν να κάνουν ένα απλό πείραμα φυσικής με 1-2 συμμαθητές , με τους οποίους μπορούν να συνεργαστούν και από απόσταση. χρησιμοποιώντας απλά καθημερινά υλικά  Στη συνέχεια μπορούν να το βιντεοσκοπήσουν και να το «ανεβάσουν» στη διεύθυνση  https://eef.gr/news-list.php?cat=46

Στη σελίδα www.eef.gr , αλλά και στο facebook ΕΕΦ Ασκήσεις Φυσικής , μπορεί κανείς να βρει πολλές ασκήσεις , αλλά και να ζητήσει συμβουλές για τη λύση τους.

https://eef.gr/articles/theloume-peiramata

https://www.eef.gr/news-blog.php?cat=29

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ. ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΕΔΕΜ

Του Ηλία Κοντοζαμάνη

Εκδόσεις I Write

 

https://iwrite.gr/bookstore/konstantinoupoli-taxideuontas-anatolika-tis-edem/

 

Απόσπασμα

 

…Και μες στην κοσμοχαλασιά και την οχλαγοή, κόσμος πολύς μαζεύτηκε κοντά στο Παλάτι των Βραχερνών. Γύρισα να δω τι γίνεται. «Ο αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος!» φώναξε κάποιος. Ο αυτοκράτορας, με πολεμική στολή και περικεφαλαία ανέβηκε με γρήγορες δρασκελιές στο ψηλότερο τείχος. Ήθελε να ρίξει μια τελευταία ματιά στην Πόλη του. Η θωριά του αγέρωχη, βασιλική. Το ’ξερε πως δεν ήταν γραφτό του να γεράσει. Η ψυχή του φούσκωνε, ήθελε να ονειρευτεί. Μέσα του σαν ν’ άκουγε ένα τραγούδι με λόγια εμβατήρια, σαν να τραγουδούσαν τα βουνά, οι κάμποι, η νύχτα, το φεγγάρι τη χιλιόχρονη αυτοκρατορία, το λαμπρότερο στολίδι του κόσμου. Την Πόλη, τη θεοφύλακτη, τη βασιλεύουσα, το καύχημα των ζώντων «υπό την του ήλιου ανατολή», ήταν γραφτό να τη χάσει αυτός! Ο Κωνσταντίνος, ο γιος της Ελένης. Τι τραγική ειρωνεία! Κωνσταντίνος γιος της Ελένης ήταν κι αυτός που την έκτισε. Σταγόνες δροσιάς από την υγρασία της νύχτας αυλάκωναν το μέτωπό του κι ανακατεύονταν με τον ιδρώτα της αγωνίας κι έμοιαζαν με δάκρυα προσευχής απ’ τα βάθη της καρδιάς του.

Η πρωινή αμφιλύκη γαλαζώνει τον ορίζοντα. Ένας πετεινός λαλεί πέρα μακριά, μετά ένας άλλος και σύγκαιρα όλα τα σκυλιά της Πόλης, σαν από μυστική συνεννόηση, αλυχτώντας επίμονα γέμισαν το πρωινό αυτό με τρόμο κι αγωνία, σαν κάτι φοβερό να πρόκειται να συμβεί. Μ’ ένα άγριο ξεφωνητό οι γενίτσαροι έτρεχαν κιόλας στην κορυφή του μεγάλου τείχους. Οι πρώτοι είχαν χιμήξει. Με τις χατζάρες σηκωμένες καρφώνουν τους πολιορκημένους και ό,τι βρίσκουν στο διάβα τους. Τα πρώτα κορμιά σαγιτοχτυπημένα κυλίστηκαν από τα τείχη κι έπεσαν στο χώμα. Οι υπερασπιστές της Πόλης, που για μια στιγμή πίστεψαν πως θα νικήσουν, τώρα χωνεύτηκαν κι εξαφανίστηκαν στον κοσμοχαλασμό, κι όσοι έμειναν ζωντανοί έτρεχαν δώθε κείθε αλαφιασμένοι ξεφωνίζοντας σπαραχτικά, λουσμένοι στο αίμα. Τότε θρήνος μεγάλος, κλαυθμός και οδυρμός σηκώθηκε στην Πόλη, σύρθηκε στους δρόμους, στα στενοσόκακα και τ’ αδιέξοδα, μπήκε απ’ τις χαραμάδες στα παλάτια, στις εκκλησιές, στ’ αρχοντικά, στα χαμόσπιτα κι η φρίκη πέρσεψε[1] και η απελπισία έσβησε κάθε νικηφόρα αχτίδα.

Τα πρώτα κόκκινα μπαϊράκια στήθηκαν κιόλας στα τείχη. Και τότε μια κραυγή αντήχησε, στριγκιά, που θα μείνει ανεξίτηλη στους αιώνες, μια κραυγή που άλλαξε την ιστορία του κόσμου και θα σήμαινε το τέλος της αυτοκρατορίας κι ενός φωτεινού πολιτισμού. «Εάλω η Πόλις».

Μέσα στην Αγία Σοφία, το επίγειο ενδιαίτημα της του Θεού Σοφίας, το δεύτερο στερέωμα, το καύχημα του Ιουστινιανού, το κόσμημα της οικουμένης, το ανεκτίμητο πετράδι της ορθόδοξης πίστης, το μέγα μοναστήρι με τα τετρακόσια σήμαντρα και τις εξήντα δυο καμπάνες, που λατρεύτηκε, τραγουδήθηκε και θρηνήθηκε όσο τίποτ’ άλλο από ολόκληρο το γένος, η Παναγιά ξέσπασε σε λυγμούς για το χαμό της Πόλης Της. Την παραστέκουν οι Αρχάγγελοι και τα εξαπτέρυγα και την παρηγορούνε: «Σώπασε Κυρά Δέσποινα, μην κλαις και μη δακρύζεις. Η Πόλη Σου δεν χάθηκε, δικιά Σου θα ’ναι πάντα. Τι κι αν θωρεί, τι κι αν πατεί, κι άλλος εξουσιάζει, την Πόλη την Εξακουστή, την Πόλη τη Μεγάλη». Έφυγαν από τις σημαίες και τα λάβαρα τ’ αητόπουλα τα δικέφαλα πήραν το θρήνο και τον έκαναν τραγούδι, εμβατήριο, παιάνα και πέταξαν πάνω από κάμπους, ρουμάνια, θάλασσες, στεριές, χωριά και πολιτείες, τ’ άκουσαν οι παπάδες, οι δάσκαλοι και το ’λεγαν στα κρυφά σχολειά, οι μανάδες στα παιδιά τους κι οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους. Κι απλώθηκε σ’ όλο το γένος ο θρύλος για το μαρμαρωμένο βασιλιά, την κόκκινη μηλιά, τα μισοτηγανισμένα ψάρια του καλόγερου στο Μπαλουκλί, τον Άγγελο που έμεινε μέσα στην Αγιά Σοφιά, και το κράτησε ξάγρυπνο μέσα στο Μεγάλο Ύπνο, μέχρι να σημάνει ο Μέγας Όρθρος και να ’ρθει «η λευτεριά σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι της νύχτας το ξημέρωμα να φέρει». «Το κρυφό σχολειό» Ιωάννης Πολέμης.

Σήμερα, σ’ αυτή την Πόλη, που όπως λέει ο Μ. Καραγάτσης, «Είναι η σιωπηλή κραυγή μιας ζωής, μιας εποποιίας και μιας τραγωδίας, που σφράγισε ανεξίτηλα τα πεπρωμένα των λαών και των εποχών», φωλιάζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και στέκει εκεί αγέρωχο παρά τα τραύματά του, φωτεινός φάρος μεσοπέλαγα, λύχνος που φωτίζει όλους τους εν οικουμένη ορθοδόξους, με το φως της Τρισηλίου Θεότητας, για να πορευτούν στα δύσβατα μονοπάτια των καιρών.

 

 

 

 

Βλαχέρνα λένε μια Ρωμιά

που βγαίνει το βραδάκι,

με μαύρο κεφαλόδεσμο

και με κρυφό σαράκι.

 

Και σεργιανάει το Μαρμαρά,

το Πέρα και την Πόλη,

απ’ την κορφή του σαραγιού

για να τη βλέπουν όλοι.

 

Μεριέμ ανά και Παναγιά

κι Αγία μου Βλαχέρνα,

το δάκρυ σου σαν αγιασμό

σ’ εχθρούς και φίλους κέρνα.

 

Από τον πρώτο τον καιρό

κι αυτό το ξέρουν όλοι,

όσα κλειδιά και ν’ άλλαξε,

δικιά σου είναι η Πόλη.

 

 

Θωμάς Κοροβίνης

Προσευχή, από το cd «Τακίμια»

 

---

^[1]. Περίσσεψε.

Το απόσπασμα από το βιβλίο του Ηλία Κοντοζαμάνη δημοσιεύεται με αφορμή την επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης

 

ΕΛΕΝΗ ΚΙΚΙΔΟΥ ΜΙΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΕΠΟΧΗ

Ελένη Κικίδου Η τελευταία μαθήτρια του Άγγελου Τανάγρα

Η διαισθητικός που άφησε εποχή.

Ήταν αρχές Μαρτίου του 2006 όταν σκέφτηκα πως η διαισθητική Ελένη Κικίδου που είχε βοηθήσει τόσες φορές στον εντοπισμό εξαφανισμένων ατόμων, αλλά και στην εξιχνίαση δολοφονιών , θα μπορούσε να έχει άποψη για την εξαφάνιση του μικρού Άλεξ από τη Βέροια. Οι ερωτήσεις που της έθεσα ήταν αρκετές και περιστρέφονταν γύρω από τον εντοπισμό του παιδιού. «Έχει επικοινωνήσει κανείς από την οικογένεια μαζί σας; Τι πιστεύετε ότι συνέβη στον Άλεξ; Που μπορεί να βρίσκεται τώρα;»

Η Ελένη Κικίδου γνώριζε, αλλά δεν ήθελε να μιλήσει. Γι αυτό και τα όσα μου εξομολογήθηκε παραμένουν εμπιστευτικά. Από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα εξαφάνισης του παιδιού  είχε δηλώσει ότι «το παιδί δεν πρόκειται να βρεθεί-πίσω από αυτή την υπόθεση υπάρχουν πολλές σκοτεινές ιστορίες».

Κατά τον ίδιο τρόπο απέφευγε να μιλήσει και για άλλες «περίεργες» υποθέσεις που τις τυλίγει μέχρι τώρα η αχλή του μυστηρίου. Η δολοφονία ενός ζευγαριού κατασκόπων από στη Νέα Σμύρνη από άλλους πράκτορες στις αρχές της δεκαετίας του 60 ήταν μία από αυτές.

Η απαγωγή από Τούρκους ενός 12χρονου κοριτσιού από την Κύπρο και ο εντοπισμός του πτώματός του αργότερα από την Ελένη Κικίδου σε κάποιο χαντάκι, στα τέλη της δεκαετίας του 60, λίγο πριν τα τραγικά γεγονότα της εισβολής στην Κύπρο , ήταν ένα ακόμη περιστατικό στο οποίο δεν αναφερόταν συχνά.

Η συμμετοχή της σε κάποιο πείραμα υπνωτισμού που έγινε για να διαλευκανθεί τι ακριβώς συνέβη στην υπόθεση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζώρτζ Πόλκ, ήταν μια ακόμη περίπτωση στη οποία απέφευγε να αναφερθεί λέγοντάς μου , «φοβάμαι ότι θα με σκοτώσουν», κι όταν τη ρωτούσα «ποιος και γιατί» , άλλαζε θέμα.

Η «ψυχική ντεντέκτιβ» της Ελληνικής Αστυνομίας

Η Ελένη Κικίδου «έβλεπε» αυτά που οι υπόλοιποι δεν μπορούσαμε να δούμε. Αυτός ήταν ο λόγος που την χρησιμοποίησε η Ελληνική Αστυνομία στις αρχές της δεκαετίας του 50 για τον εντοπισμό του περιβόητου «Δράκου» της Βουλιαγμένης.

Ο Τύπος της εποχής είχε ασχοληθεί αναλυτικά με το θέμα . Άλλωστε η ιστορία είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα ρεπορτάζ να πουλάει: ένα παράνομο ζευγάρι δέχεται την επίθεση ενός «ανώμαλου» σε ερημικό αλσύλλιο στη Βάρκιζα. Ο άντρας βρίσκεται νεκρός από τις σφαίρες του δράστη, ενώ η κοπέλα αναζητά βοήθεια. Η περιοχή αποκλείεται από αστυνομικές δυνάμεις. Είναι η αφορμή για να κάνει ο Θεόδωρος Δράκος, γνωστός αστυνομικός συντάκτης των εφημερίδων «Απογευματινή» και «Ακρόπολη» , ένα τολμηρό ρεπορτάζ. Φέρνει στον τόπο του εγκλήματος τη γνωστή του πανελλήνιο από προηγούμενες επιτυχίες της Ελένη Κικίδου, για να συγκεντρωθεί και να «δει» τι ακριβώς συνέβη εκεί το μοιραίο βράδυ του φόνου. Τα όσα επακολούθησαν ήταν ένα από τα πιο παράξενα ρεπορτάζ που γράφτηκαν στον ελληνικό Τύπο.

Το άστρο της Ελένης Κικίδου, μιας πανέμορφης κοπέλας που θα μπορούσε άνετα να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού, μεσουρανεί στην αθηναϊκή κοινωνία για πολλές δεκαετίες.

Παραψυχολογικές έρευνες στην Αθήνα του 30

Τα τελευταία χρόνια ήταν όλο και πιο απογοητευμένη από την απληστία των ανθρώπων, την κρίση των ηθικών αξιών, αλλά και την παραίτηση των Ελλήνων από την εθνική τους ταυτότητα. «Ξεπέσαμε» έλεγε και δεν άνοιγε την τηλεόραση παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις. «Αυτά που έρχονται με τρομάζουν» , προέβλεπε και ορισμένες φορές , όταν βρισκόταν στις όχθες της πραγματικότητας ,αλλά και της ενόρασης, δυσφορούσε για το οδυνηρό χάρισμα της επίγνωσης όσων ακολουθούν…

Η ίδια, όμως, πρόλαβε να ζήσει σε μια εποχή-άγνωστη σε πολλούς από εμάς τους νεότερους- που υπήρχε ανθρωπιά, ήθος, σεβασμός , αλλά και αξιοπρέπεια. Τότε που οι μάγοι , οι τσαρλατάνοι , τα 090 ήταν άγνωστα. Ήταν τότε , τη δεκαετία του 30 που η αθηναϊκή κοινωνία αναζητούσε απαντήσεις σε υπαρξιακά ζητήματα και σε επιστημονικά θέματα, όχι βέβαια στα τηλεοπτικά στούντιο ή στις πορείες, αλλά στο πλαίσιο επιστημονικών ομάδων που δημιουργήθηκαν για αν εξερευνήσουν ψυχικά και παραψυχολογικά φαινόμενα.

Όσο απίστευτο κι εάν φαίνεται σήμερα , στις αρχές της δεκαετίας του 30 μια ομάδα από λαμπρά ονόματα από το χώρο της επιστήμης και της λογοτεχνίας , πήρε μέρος σε μια σειρά από πειράματα τηλεπάθειας ΄με ομάδες της Αγγλίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Μεταξύ των μελών της ομάδας, που πήρε την ονομασία Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών, ήταν γνωστά ονόματα της εποχής όπως ο Παύλος Νιρβάνας, αρχίατρος της Ναυτικής Ακαδημίας, ο Α Φιλαδελφεύς έφορος αρχαιοτήτων, ο κ Καλυβίτης διευθυντής της Λαϊκής Τράπεζας, ο συγγραφέας και ποιητής Άγγελος Σικελιανός, ο πανεπιστημιακός Παναγιώτης Βλαστός, ο Ανρί Μπερξόν, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, η Μαρό Σκλοντόφσκα-Κιουρί και ο Άλμπερτ Αινστάιν.

Ιδρυτής και επικεφαλής της Εταιρείας ήταν ο Άγγελος Τανάγρας, γιατρός και λογοτέχνης. Βοηθός του και χορηγός της Εταιρείας ανέλαβε η Αλεξάνδρα Μπενάκη-Χωρέμη , κόρη του μεγάλου ευεργέτη Εμμανουήλ Μπενάκη, η οποία μαζί με την Καλλιρρόη Περέν , φεμινίστρια και ιδρύτρια του Λυκείου  Ελληνίδων , ανέλαβαν να προωθήσουν τις ιδέες του στο λαό, καθώς με πρωτοβουλία της Παρρέν δόθηκε η πρώτη διάλεξη του Τανάγρα στην αίθουσα του Λυκείου Ελληνίδων.

Το βιβλίο αφιερώνεται στην Ελένη Κικίδου που δεν είναι πια μαζί μας

Μπορείτε να το βρείτε στον ΙΑΝΟ και εναλλακτικά μπορείτε να επικοινωνήσετε στο smargaritidou@gmail.com