ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η άνοδος και η πτώση ενός (ακόμη) έρωτα. «Τράβηξε απότομα το στόμα του και χωρίς να πει λέξη,έπιασε τα πόδια μου από τους μηρούς. Με ένα σπρώξιμο μπήκε μέσα μου, χωρίς περισσότερα προκαταρκτικά, σαν να ήταν επείγουσα η ανάγκη, σαν να εξαρτιόταν η ζωή του από τον υγρό και ζεστό κόλπο μου. Οι κινήσεις του ήταν δυνατές και απότομες, σχεδόν θυμωμένες. Κρατούσα ανοιχτά τα μάτια μου. Απολάμβανα αυτόν τον λυσσασμένο εραστή που μπαινόβγαινε στο κορμί μου και το συντάραζε με χιλιάδες ερωτικά Ρίχτερ. Ευχόμουν να μην αναδυθεί άλλο συναίσθημα εκτός από τη λαίμαργη ευχαρίστηση της σάρκας, ειδικά τούτη την ώρα…» Δε…μασάει τα λόγια της η συγγραφέας, ούτε κρύβεται πίσω από συμβολικές λέξεις και αποσιωπητικά. Ειλικρινές, τίμιο σχεδόν γενναίο, ναι , ένα ακόμη βιβλίο που μιλά για τον έρωτα, αυτό το γνωστό-άγνωστο προκλητικό συναίσθημα που δίνει γεύση στην καθημερινότητά μας. «Όταν πεθαίνουν οι εραστές του κόσμου», το αυτοεκδιδόμενο βιβλίο της Κατερίνας Φασέγγα ακολουθεί την αρχή, την πορεία και το τέλος μιας σχέσης ή μιας αυταπάτης ή καλύτερα μιας (ακόμη) διάψευσης. Κι εμείς λατρεύουμε τα τρίτα πρόσωπα, τις θυμωμένες πρώην, τις ανελέητες συγκρούσεις στην αρένα του έρωτα. Όχι της αγάπης, αλλά αυτού του συναισθήματος που παρασύρει κυρίως το κορμί και όλες του τις αισθήσεις.

«Κλείσαμε αισίως ενάμισι μήνα μαζί. Αν υπολογίσουμε και το διάστημα που συνομιλούσαμε, το υπέροχο συναπάντημά μας μετρούσε δυόμισι μήνες. Όλο αυτό το διάστημα ο Τάκης ήταν συνεπής απέναντι στην πρώτη υπόσχεσή μας, ραντεβού κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο. Το εκτιμούσα, ομολογώ. Αυτό το δεκαπενθήμερο όμως ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα. Μου φάνηκε ότι διήρκεσε όσο μια δεκαπενταετία . Η αγωνία μου ξεπέρασε τα όρια ασφαλείας. Ο λόγος ήταν ότι θα επισκεπτόμουν για πρώτη φορά τον τόπο διαμονής νής του και φυσικά το σπίτι του. Η ακράτητη ανυπομονησία εντοπιζόταν πρωτίστως στην περιέργεια να διερευνήσω τον χώρο και το περιβάλλον του γενικότερα. Πάντα πίστευα ότι η κατοικία αποτελεί σπουδαία πηγή πληροφοριών, όχι τόσο για το κοινωνικοοικονομικό στάτους όσο για την ψυχοσυναισθηματική κατάσταση των ανθρώπων. Μιλήσαμε στο τηλέφωνο. «Τι ώρα σκέφτεσαι να ξεκινήσεις;» «Δεν έχω ιδέα, αργά μάλλον». «Άντε, δεν αντέχω». Τι όμορφη αυτή η δήλωση! Μήπως άντεχα εγώ; «Ανυπομονώ! Δεν κρατιέμαι», τον διαβεβαίωσα. «Θα σε περιμένω». Κλείσαμε το τηλέφωνο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, το όριο ανάμεσα στη λογική και την παραφροσύνη καταργήθηκε». «Ξεφλουδίζει» την ερωτική σχέση η Κατερίνα Φασέγγα. Επιστρατεύει την επαγγελματική της ιδιότητα, είναι ψυχολόγος για να παρατηρήσει, να καταγράψει να διερευνήσει τα στάδια ενός έρωτα. Όπως τα στάδια ενός θανάτου που -ευτυχώς δηλαδή- οδηγεί τις περισσότερες φορές στην αναγέννηση ενός καλύτερου εαυτού. Το βιβλίο της Κατερίνας Φασέγγα «Όταν πεθαίνουν οι εραστές του κόσμου» είναι αυτοέκδοση και παρουσιάζεται τη Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου στον πολυχώρο Μαλλιάρης Παιδεία. «Ανατόλια»