Ένα μικρό αφιέρωμα για τους αμνημόνευτους ανθρώπους…
«Όχι, κανείς. Ο φίλος από ΄δω», ο ηλικιωμένος άντρας έδειξε
το χωρικό «είναι από τα Λεύκαρα κι ήρθε μαζί μας να μας δείξει την κρυψώνα,
αλλά δεν τη βρήκε ύστερα από τόσα χρόνια. Όσο για μας τους τέσσερις ανήκουμε σε
ομάδα έρευνας για την ανεύρεση των οστών. Η ομάδα αυτή συγκροτήθηκε πριν από
λίγο καιρό, από τη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΚΚΕ της Κοζάνης. Εμένα με φωνάζουν
μπάρμπα-Γιάννη, είμαι βέρος Κοζανίτης και παλιό στέλεχος του κόμματος. Αυτός»,
έδειξε τον δεύτερο ηλικιωμ΄νο άντρα της μικρής ομάδας, «είναι ο μπάρμα-Τάσος,
απ’ το χωριό Τζουμά , που σήμερα το λένε Χαραυγή, και η καταγωγή του είναι από
τη Μανισιά της Σμύρνης. Είναι πρόεδρος της Π.Ε. Α.Ε.Α του παραρτήματος Κοζάνης.
Ο μελαμψός από τους δύο νιούς είναι ο Κώστας, πόντιος από το χωριό Κιβωτός των
Γρεβενών. Κατάγεται απ το Άκνταγ-Ματέν, κωμόπολη ανάμεσα στην Άγκυρα και στη
Σεβάστεια, και είναι γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε Κοζάνης και
επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Ο άλλος ο ξανθός, είναι ο Σάκης. Μικρασιάτης
στην καταγωγή, αλλά γεννημένος στην Πτολεμαϊδα. Είναι μέλος της Νομαρχιακής
Επιτροπής του ΚΚΕ Κοζάνης»
1988 Κάποοι σκάβουν σε άγρια πλαγιά της Δυτικής Μακεδονίας.
«Σαν τι να ψάχνετε; Χρυσό;» τους ρωτά με απορία ο παπάς
σιμοτινού χωριού.
«Κάτι πιο ακριβό…» απαντούν αόριστα.
Η γραφίδα πάει εβδομήντα χρόνια πίσω . Ψάχνει κι αυτή το
«κάτι πιο ακριβό», τη γέννηση και την πορεία ενός από αυτούς που τα απομεινάριά
τους φυλακίστηκαν για χρόνια, κάτω από τις πέτρες της Μακεδονίας , περιμένοντας
να βγουν στο φως του ήλιου, όπως χρυσάφι από ορυχείο.
Ο Σίμος Κερασίδης
Ο Σίμος Κερασίδης
γεννήθηκε το 1946 στη Θεσσαλονίκη από πρόσφυγες γονείς. Μεγάλωσε στη συνοικία
της Τούμπας και αποφοίτησε από το ομώνυμο γυμνάσιο. Απόφοιτος της Σχολής
Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης, εργάστηκε ως τραπεζικός.
Στον χώρο του βιβλίου εμφανίστηκε το 1995
Ο Ισίδωρος Ζουργός
για τον Σίμο Κερασίδη
«Γνώρισα τον
αγωνιστή Σίμο Κερασίδη, μέσα από πολλές αναφορές σε ιστορικές πηγές που
αφορούσαν τη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια της Κατοχής. Η ασυνήθιστη του
προσωπικότητα και μια σειρά από κατορθώματα που έμοιαζαν κινηματογραφικά με
παρότρυναν να τον αναστήσω , έστω και ελάχιστα μέσα από τις σελίδες ενός μου
μυθιστορήματος. Σήμερα ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να γνωρίσει τον Σίμο
Κερασίδη μέσα από μια λογοτεχνική μονογραφία δουλεμένη και διασταυρωμένη , όχι
όμως χωρίς αγάπη έστω ανεκπλήρωτη, μιας και η συνάντηση του συγγραφέα με τον
αγωνιστή Κερασίδη δεν έγινε ποτέ γιατί η ζωή έτσι το αποφάσισε . Εντούτοις η
γραφή ξέρει πάντα τον τρόπο να μεταμορφώνει τα αδύνατα σε δυνατά και προπαντός
σε θαυμαστά».
