Ποιος φοβάται τις σαλούφες;
-«Ήταν σα να με άγγιξαν ανθρώπινα χέρια»
Η λουόμενη σε κάποια από τις παραλίες της Χαλκιδικής, διηγείται την εμπειρία της από την επαφή της με μια σαλούφα.
Μία από τις εκατοντάδες μέδουσες που κολυμπούν μαζί μας τις τελευταίες μέρες στις ελληνικές θάλασσες.
Το φαινόμενο αποθαρρύνει τους κολυμβητές. Ορισμένοι αγανακτούν και βγαίνουν από τη θάλασσα.
-«Εάν δεν σας ενοχλεί αισθητικά μπορείτε να κολυμπήσετε άφοβα. Αυτό το είδος μέδουσας δεν τσιμπά. Αντίθετα εάν δείτε μωβ μέδουσες με πλοκάμια τότε θα πρέπει να απομακρυνθείτε για να μην υποστείτε το τσίμπημά τους», εξηγεί ένας κύριος που φαίνεται ότι γνωρίζει καλά το θέμα.
Οι λουόμενοι όμως δεν αρκούνται στις εξηγήσεις.
Αντίθετα, μερικά παιδιά βγάζουν με τα βατραχοπέδιλα τις σαλούφες στην αμμουδιά.
Μια , δυό, τρεις μεγάλες ή μικρότερες σε μέγεθος διαλύονται αργά κάτω από τον ήλιο.
Μεταφέρουμε στο θαλασσινό νερό. σκέφτομαι, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε συχνά τον ‘Άλλο’.
Άγνωστος, a priori επικίνδυνος, ή ακόμη και ανεπιθύμητος αυτός που έρχεται ξαφνικά ως …εισβολέας σε χώρο που (γιατί άραγε;) θεωρούμε δικό μας.
Απομακρυνόμαστε χωρίς δεύτερη σκέψη, αγανακτούμε με τον ‘εισβολέα πού διαταράσσει την ‘τάξη’ στο βασίλειό μας.
Ακόμη χειρότερα , αποφασίζουμε να αναλάβουμε δράση , συχνά στο όνομα του ‘κοινού καλού’ και ορμάμε ν απομακρύνουμε τον δράστη από τον ζωτικό μας χώρο.
 |
| Η φωτό δεν είναι από τη Χαλκιδική, αλλά από την αγαπημένη Σκύρο |
Γιατί;
Γιατί δεν είναι αρκετό να μοιραστούμε κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν μας ανήκει;
Γιατί δεν συλλέγουμε πρώτα πληροφορίες πριν πάρουμε αποφάσεις;
Γιατί εξορίζουμε ανθρώπους από τη ζωή μας και πετάμε ευκαιρίες για μια…επαφή;
Ίσως γιατί είναι πιο εύκολο να φοβάσαι και να φεύγεις μακριά.
Είναι πιο απλό να χάνεις μία ακόμη ευκαιρία, ένα ακόμη μπάνιο στη θάλασσα.
Είναι πιο βολικό να κάθεσαι στην παραλία γκρινιάζοντας για ό,τι έχασες.
Πληροφοριακά, οι σαλούφες είναι ακίνδυνες. Η εμφάνισή τους δεν είναι δείγμα ότι η θάλασσα είναι βρώμικη. Μπορεί να συνδέεται μάλιστα με την αλλαγή της θερμοκρασίας και μέσα στο νερό ή την αυξομείωση του πλαγκτόν με το οποίο τρέφονται.
Αλιεύοντας με τη σειρά μου το διαδίκτυο, έπεσα πάνω στο άρθρο του καθηγητή Παθολογίας και Αυτοάνωσων Νοσημάτων Δημήτρη Μπογδάνου (www.drdoctor.doctor 18.8.21) , ο οποίος αναφέρει:
«Αυτό που πολλοί ίσως να μην γνωρίζουν είναι ότι οι σαλούφες και οι μέδουσες (γενικά όλα τα είδη της κατηγορίας αυτής) έχουν μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αρχέγονου και εξαιρετικής ποιότητας κολλαγόνου στο θαλάσσιο βασίλειο. Εξαιρετικά επιτυχημένες φαρμακευτικές και βιοιατρικές εταιρίες έχουν βασιστεί στην περιεκτικότητα του εξαιρετικού κολλαγόνου που περιέχεται στις σαλούφες και τις μέδουσες για να αναπτύξουν πηγή κολλαγόνου που χρησιμοποιείται για την πλαστική χειρουργική, αλλά και για την ενίσχυση των αρθρώσεων.
Θεωρείται καλύτερη ακόμη και από εκείνη του καρχαρία που θα βρείτε πανάκριβα στα φαρμακεία. Εννοείται ότι είναι πολύ καλύτερη από εκείνη του ζωικού κολλαγόνου που πολλοί αγοράζουν με πηγή το χοιρινό, αγελαδινό κολλαγόνο.
Η λογαριθμική αύξηση του αριθμού τους τα τελευταία χρόνια, προϊόν της κλιματικής αλλαγής, μάλλον δίνει την ευκαιρία της φαρμακευτικής εκμετάλλευσής τους ειδικά σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα και ρευματικές παθήσεις, αλλά και αθλητές ως πηγή εξαιρετικής ποιότητας κολλαγόνου, λόγω της ισχυρής αναγεννητικής τους δράσης.
Εννοείται ότι είναι εξαιρετική πηγή ωμέγα 3 λιπαρών και ότι για την θρεπτική τους αξία υπερτερεί άλλων που χρησιμοποιούνται από αθλητές που τα πληρώνουν και πανάκριβα» .
Σε καμία περίπτωση το φαινόμενο δεν υποχωρεί εάν βγάλουμε τις σαλούφες έξω από το νερό και τις αφήσουμε στην άμμο. Αντίθετα μετά από λίγη ώρα θα μυρίζει άσχημα, ενώ πιθανότατα επάνω τους να συγκεντρωθούν σφήκες με χειρότερα επακόλουθα…
Συχνά , ακολουθώντας στερεότυπα και προκαταλήψεις αφήνουμε να …σαπίζουν κάτω από τον ήλιο τα πιο σημαντικά μας συναισθήματα.
Ας μην προχωράμε μέσα από στερεότυπα και προκαταλήψεις. Η θάλασσα και η ζωή είναι για όλους…
Στελίνα Μ
Με στοιχεία από το thenewspaper.gr
