Το δικό μας «δράμα» Ο Σάκης κάθισε στο παγκάκι του προαυλίου. ‘Κι ο Μίλτος θα πάει στο 13 ο ; Δεν το πιστεύω..» Άνοιξε το τσαλακωμένο χαρτί της λίστας του. Στέργιος ,Κώστας, Νίκος, Ναταλία 5ο , Ιασωνας , Ευριπίδης, Πέτρος , Μαρία, Γιούλη , Μίλτος 13ο , Ελένη , Βούλα και Γιάννης μάλλον θ αλλάξουν γειτονιά. Οι γονείς του Στάθη θα φύγουν στο εξωτερικό... Τα παιδιά μαζεύονται ένα γύρο , τα πρόσωπα σφίγγουν για λίγο εκεί κοντά στις βρύσες που ποτέ δεν είναι κλειστές και το νερό δεν είναι ποτέ καθαρό λόγω των παλιών σωληνώσεων... Η τελευταία γιορτή, η τελευταία ανάμνηση, η τελευταία φορά μιας μικρής ζωής που ολοκληρώνει ένα κύκλο. Το προαύλιο ,τα μυστικά, η τάξη, οι τιμωρίες, το γραφείο του Διευθυντή, το τρέξιμο στις σκάλες-προσεκτικά- η γυμναστική μέσα στο σχολείο δίπλα στο κυλικείο να κάνεις διατάσεις και να μυρίζεις το ψωμί του τοστ που φρυγανίζεται στην τοστιέρα- στην Ελλάδα πόσα σχολεία έχουν κλειστή αίθουσα γυμναστικής; Όλα αυτά, τα μίζερα για κάποιους που είναι αντικείμ...