ΕΛΕΝΗ ΚΙΚΙΔΟΥ ΜΙΑ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΕΠΟΧΗ

Ελένη Κικίδου Η τελευταία μαθήτρια του Άγγελου Τανάγρα

Η διαισθητικός που άφησε εποχή.

Ήταν αρχές Μαρτίου του 2006 όταν σκέφτηκα πως η διαισθητική Ελένη Κικίδου που είχε βοηθήσει τόσες φορές στον εντοπισμό εξαφανισμένων ατόμων, αλλά και στην εξιχνίαση δολοφονιών , θα μπορούσε να έχει άποψη για την εξαφάνιση του μικρού Άλεξ από τη Βέροια. Οι ερωτήσεις που της έθεσα ήταν αρκετές και περιστρέφονταν γύρω από τον εντοπισμό του παιδιού. «Έχει επικοινωνήσει κανείς από την οικογένεια μαζί σας; Τι πιστεύετε ότι συνέβη στον Άλεξ; Που μπορεί να βρίσκεται τώρα;»

Η Ελένη Κικίδου γνώριζε, αλλά δεν ήθελε να μιλήσει. Γι αυτό και τα όσα μου εξομολογήθηκε παραμένουν εμπιστευτικά. Από τα πρώτα κιόλας εικοσιτετράωρα εξαφάνισης του παιδιού  είχε δηλώσει ότι «το παιδί δεν πρόκειται να βρεθεί-πίσω από αυτή την υπόθεση υπάρχουν πολλές σκοτεινές ιστορίες».

Κατά τον ίδιο τρόπο απέφευγε να μιλήσει και για άλλες «περίεργες» υποθέσεις που τις τυλίγει μέχρι τώρα η αχλή του μυστηρίου. Η δολοφονία ενός ζευγαριού κατασκόπων από στη Νέα Σμύρνη από άλλους πράκτορες στις αρχές της δεκαετίας του 60 ήταν μία από αυτές.

Η απαγωγή από Τούρκους ενός 12χρονου κοριτσιού από την Κύπρο και ο εντοπισμός του πτώματός του αργότερα από την Ελένη Κικίδου σε κάποιο χαντάκι, στα τέλη της δεκαετίας του 60, λίγο πριν τα τραγικά γεγονότα της εισβολής στην Κύπρο , ήταν ένα ακόμη περιστατικό στο οποίο δεν αναφερόταν συχνά.

Η συμμετοχή της σε κάποιο πείραμα υπνωτισμού που έγινε για να διαλευκανθεί τι ακριβώς συνέβη στην υπόθεση της δολοφονίας του δημοσιογράφου Τζώρτζ Πόλκ, ήταν μια ακόμη περίπτωση στη οποία απέφευγε να αναφερθεί λέγοντάς μου , «φοβάμαι ότι θα με σκοτώσουν», κι όταν τη ρωτούσα «ποιος και γιατί» , άλλαζε θέμα.

Η «ψυχική ντεντέκτιβ» της Ελληνικής Αστυνομίας

Η Ελένη Κικίδου «έβλεπε» αυτά που οι υπόλοιποι δεν μπορούσαμε να δούμε. Αυτός ήταν ο λόγος που την χρησιμοποίησε η Ελληνική Αστυνομία στις αρχές της δεκαετίας του 50 για τον εντοπισμό του περιβόητου «Δράκου» της Βουλιαγμένης.

Ο Τύπος της εποχής είχε ασχοληθεί αναλυτικά με το θέμα . Άλλωστε η ιστορία είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που κάνουν ένα ρεπορτάζ να πουλάει: ένα παράνομο ζευγάρι δέχεται την επίθεση ενός «ανώμαλου» σε ερημικό αλσύλλιο στη Βάρκιζα. Ο άντρας βρίσκεται νεκρός από τις σφαίρες του δράστη, ενώ η κοπέλα αναζητά βοήθεια. Η περιοχή αποκλείεται από αστυνομικές δυνάμεις. Είναι η αφορμή για να κάνει ο Θεόδωρος Δράκος, γνωστός αστυνομικός συντάκτης των εφημερίδων «Απογευματινή» και «Ακρόπολη» , ένα τολμηρό ρεπορτάζ. Φέρνει στον τόπο του εγκλήματος τη γνωστή του πανελλήνιο από προηγούμενες επιτυχίες της Ελένη Κικίδου, για να συγκεντρωθεί και να «δει» τι ακριβώς συνέβη εκεί το μοιραίο βράδυ του φόνου. Τα όσα επακολούθησαν ήταν ένα από τα πιο παράξενα ρεπορτάζ που γράφτηκαν στον ελληνικό Τύπο.

Το άστρο της Ελένης Κικίδου, μιας πανέμορφης κοπέλας που θα μπορούσε άνετα να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού, μεσουρανεί στην αθηναϊκή κοινωνία για πολλές δεκαετίες.

Παραψυχολογικές έρευνες στην Αθήνα του 30

Τα τελευταία χρόνια ήταν όλο και πιο απογοητευμένη από την απληστία των ανθρώπων, την κρίση των ηθικών αξιών, αλλά και την παραίτηση των Ελλήνων από την εθνική τους ταυτότητα. «Ξεπέσαμε» έλεγε και δεν άνοιγε την τηλεόραση παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις. «Αυτά που έρχονται με τρομάζουν» , προέβλεπε και ορισμένες φορές , όταν βρισκόταν στις όχθες της πραγματικότητας ,αλλά και της ενόρασης, δυσφορούσε για το οδυνηρό χάρισμα της επίγνωσης όσων ακολουθούν…

Η ίδια, όμως, πρόλαβε να ζήσει σε μια εποχή-άγνωστη σε πολλούς από εμάς τους νεότερους- που υπήρχε ανθρωπιά, ήθος, σεβασμός , αλλά και αξιοπρέπεια. Τότε που οι μάγοι , οι τσαρλατάνοι , τα 090 ήταν άγνωστα. Ήταν τότε , τη δεκαετία του 30 που η αθηναϊκή κοινωνία αναζητούσε απαντήσεις σε υπαρξιακά ζητήματα και σε επιστημονικά θέματα, όχι βέβαια στα τηλεοπτικά στούντιο ή στις πορείες, αλλά στο πλαίσιο επιστημονικών ομάδων που δημιουργήθηκαν για αν εξερευνήσουν ψυχικά και παραψυχολογικά φαινόμενα.

Όσο απίστευτο κι εάν φαίνεται σήμερα , στις αρχές της δεκαετίας του 30 μια ομάδα από λαμπρά ονόματα από το χώρο της επιστήμης και της λογοτεχνίας , πήρε μέρος σε μια σειρά από πειράματα τηλεπάθειας ΄με ομάδες της Αγγλίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας. Μεταξύ των μελών της ομάδας, που πήρε την ονομασία Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών, ήταν γνωστά ονόματα της εποχής όπως ο Παύλος Νιρβάνας, αρχίατρος της Ναυτικής Ακαδημίας, ο Α Φιλαδελφεύς έφορος αρχαιοτήτων, ο κ Καλυβίτης διευθυντής της Λαϊκής Τράπεζας, ο συγγραφέας και ποιητής Άγγελος Σικελιανός, ο πανεπιστημιακός Παναγιώτης Βλαστός, ο Ανρί Μπερξόν, ο Σίγκμουντ Φρόυντ, η Μαρό Σκλοντόφσκα-Κιουρί και ο Άλμπερτ Αινστάιν.

Ιδρυτής και επικεφαλής της Εταιρείας ήταν ο Άγγελος Τανάγρας, γιατρός και λογοτέχνης. Βοηθός του και χορηγός της Εταιρείας ανέλαβε η Αλεξάνδρα Μπενάκη-Χωρέμη , κόρη του μεγάλου ευεργέτη Εμμανουήλ Μπενάκη, η οποία μαζί με την Καλλιρρόη Περέν , φεμινίστρια και ιδρύτρια του Λυκείου  Ελληνίδων , ανέλαβαν να προωθήσουν τις ιδέες του στο λαό, καθώς με πρωτοβουλία της Παρρέν δόθηκε η πρώτη διάλεξη του Τανάγρα στην αίθουσα του Λυκείου Ελληνίδων.

Το βιβλίο αφιερώνεται στην Ελένη Κικίδου που δεν είναι πια μαζί μας

Μπορείτε να το βρείτε στον ΙΑΝΟ και εναλλακτικά μπορείτε να επικοινωνήσετε στο smargaritidou@gmail.com