stelaris

Ο ΧΡΟΝΟΣ (ΔΕΝ) ΘΑ ΜΕ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ Από τους επάνω ορόφους της οικοδομής ακουγόταν αχνά ο ήχος των τρίγωνων . Παιδικές φωνές , μάλλον όχι και τόσο παιδικές, οι νότες δεν ανέβαιναν τόσο ψηλά, βιαστικές συλλαβές : Αρχιμηνιά , αρχιχρονιά και βιαστικά βήματα στις σκάλες. Αυτή, στέκονταν στην είσοδο της πολυκατοικίας με την πόρτα ανοιχτή , κάπως αμήχανη. Στα χέρια της κρατούσε μερικές σακούλες από το φούρνο κοίταξε ψηλά προς τα σκαλιά και μετά έκλεισε πάλι αθόρυβα την πόρτα ψάχνοντας κάπου να καθίσει… -Περιμένετε τα παιδιά ; ρώτησα χαμογελαστά , το άγχος έχει πια φύγει με το χρόνο –ποιον χρόνο ; θα γράψω σε λίγο γι αυτόν- μένει μόνο μια σκιά απ όσα πέρασαν, μια ανάμνηση που ζυγίζει κάθε φορά , ανάλογα με τη διάθεση πόσο δυσάρεστη ή ευχάριστη θα είναι… -Δύσκολοι καιροί…Τους περιμένω κάτω από την οικοδομή να μη συμβεί τίποτε… -Κι εγώ το ίδιο έκανα κάποτε…συμπλήρωσα με ένα «καλή χρονιά» κι ο χρόνος (πάλι αυτός), γύρισε πίσω στα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιά...

… «Φτάνοντας επιτέλους στο σημείο του τοκετού, τα μάτια του «διάβασαν» τη γαλήνη, η οποία βασίλευε στο ευλογημένο μέρος. Η Μαριάμ είχε αγκαλιά το μωρό, το οποίο θήλαζε από το στήθος της, η Μεράβ κρατούσε τον επίδοξο «αντιγραφέα» μέσα στη βρώμικη φασκιά του και ο Ιωσήφ κοιτούσε με ένα απλανές βλέμμα τις δύο γυναίκες σαν χαμένος. Δεν πέρασε και λίγα ο καημένος, σκέφτηκε ο νεαρός άντρας. Αμέσως μετά πήγε ν αρθρώσει μια λέξη αλλά τον πρόλαβε η Μαριάμ. -Πρας Αχαβά (δώρο αγάπης)   του είπε , βγάζοντας το βρέφος   που είχε ήδη αρχίσει να κουράζεται   από τη θηλή του στήθους της και τείνοντάς το προς τον Νεχεμιγιάχ. Ο Νεχεμιγιάχ με δειλία, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του , άπλωσε απρόθυμα τα χέρια για να το πιάσει. Ώρες πριν ήταν έτοιμος να σκοτώσει το έτερο βρέφος   που βρισκόταν   εκεί μέσα και τώρα η γυναίκα που αγαπούσε του   πρόσφερε   το «Βραβείο Αγάπης». Δεν είχε ξαναπάρει μωρό στην αγκαλιά του, πόσο μάλλον μωρό που ήταν δικό του! Με προσε...

Οριοθετούν θέσεις για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα (στη φωτό με την καθηγήτριά τους Πέρη Μεντζέλου και τον Αντιπεριφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Κώστα Γιουτίκα), επισκέπτονται τους σταθμούς δωρεάν φόρτισής τους,  κάνουν ερωτηματολόγια, επιτόπιες παρατηρήσεις, εκπονούν εργασίες όπως αυτή για το έξυπνο πάρκινγκ και παρουσιάζουν κάθε χρόνο τη δουλειά τους (10 Ιανουαρίου στη Φιλόπτωχο Αδελφότητα Κυριών Θεσσαλονίκης)… Είναι οι φοιτητές του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Αλεξάνδρειας Πανεπιστημιούπολης του Διεθνούς Πανεπιστημίου που στο πλαίσιο του μαθήματός τους «Έξυπνες Πόλεις» κάνουν πράξη τις ιδέες τους για μια καλύτερη, ποιοτικότερη καθημερινότητα από αυτή που ζούμε. Η καθηγήτριά τους Πέρη Μεντζέλου διδάσκει αυτό το μάθημα τέσσερα χρόνια τώρα σε 56 μέχρι σήμερα μαθητές και όπως δηλώνει είναι περήφανη και εντυπωσιασμένη από τις ιδέες των φοιτητών της αλλά και τον τρόπο με τον οποίο τις κάνουν πράξη. «Η ιδέα της έξυπνης πόλης δεν είναι στατική. Συνεχώς εξελίσσεται Π...