OI ΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ. ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

… «Φτάνοντας επιτέλους στο σημείο του τοκετού, τα μάτια του «διάβασαν» τη γαλήνη, η οποία βασίλευε στο ευλογημένο μέρος. Η Μαριάμ είχε αγκαλιά το μωρό, το οποίο θήλαζε από το στήθος της, η Μεράβ κρατούσε τον επίδοξο «αντιγραφέα» μέσα στη βρώμικη φασκιά του και ο Ιωσήφ κοιτούσε με ένα απλανές βλέμμα τις δύο γυναίκες σαν χαμένος. Δεν πέρασε και λίγα ο καημένος, σκέφτηκε ο νεαρός άντρας. Αμέσως μετά πήγε ν αρθρώσει μια λέξη αλλά τον πρόλαβε η Μαριάμ.

-Πρας Αχαβά (δώρο αγάπης)  του είπε , βγάζοντας το βρέφος  που είχε ήδη αρχίσει να κουράζεται  από τη θηλή του στήθους της και τείνοντάς το προς τον Νεχεμιγιάχ. Ο Νεχεμιγιάχ με δειλία, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του , άπλωσε απρόθυμα τα χέρια για να το πιάσει. Ώρες πριν ήταν έτοιμος να σκοτώσει το έτερο βρέφος  που βρισκόταν  εκεί μέσα και τώρα η γυναίκα που αγαπούσε του  πρόσφερε  το «Βραβείο Αγάπης». Δεν είχε ξαναπάρει μωρό στην αγκαλιά του, πόσο μάλλον μωρό που ήταν δικό του! Με προσεκτικές κινήσεις το έπιασε , το κοίταξε και το σήκωσε ψηλά, λέγοντας προφανώς κάποια μυστικιστική προσευχή από μέσα του. Στιγμές μετά αφού το μωρό άρχισε πάλι να κλαίει, το έδωσε πίσω στη μητέρα του.

-Μπεκόρ (πρωτότοκος γιος) είπα, και επέστρεψε το βρέφος στην αγκαλιά της Μαριάμ , που τον κοίταζε με ένα αψυχολόγητο  βλέμμα γεμάτο  ερωτηματικά , μα σίγουρα με μια αίσθηση ανακούφισης. Είχε αισθανθεί ένα πρωτόγνωρο γι αυτόν αίσθημα , ένα αίσθημα ευθύνης τόσο για το βρέφος, όσο και για τον εαυτό του. Απρόθυμα, φώναξε τον Ιωσήφ και τον κάλεσε ν αποσυρθούν από εκεί για ν αφήσουν τις γυναίκες να ξεκουραστούν. Ο  ηλικιωμένος άντρας υπάκουσε και σηκώθηκε. Κάθισαν λίγο παρακάτω, κοντά σε μια αυτοσχέδια εστία φωτιάς με πέτρινη βάση και μια μεταλλική καμινάδα , που βρισκόταν κοντά στο κέντρο του στάβλου. Ο βοσκός των ζώων την είχε τοποθετήσει εκεί για τις κρύες νύχτες του χειμώνα.»

 

΄Μια διαφορετική προσέγγιση της Άγιας Νύχτας από το βιβλίο του Δημήτριου Παπαδόπουλου «Οι Γιοί της Επαγγελίας» εκδόσεις Πηγή.

1^ος αιώνας πΧ Ο ρωμαϊκός Αετός έχει ανοίξει τα φτερά του επάνω από το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Κάτω από την προστασία του, οι σιδηρόφρακτες λεγεώνες καταλαμβάνουν το ένα έθνος μετά το άλλο με εφόδια την άριστη οργάνωσή τους, την πειθαρχία τους και το άκαμπτο ηθικό τους.

Η μοναδική ελπίδα για αντίσταση, σύμφωνα με τους αρχαίους χρησμούς, ίσως να αναπτύσσεται στην κοιλιά μιας κοινής θνητής , στην επικράτεια όπου βασιλεύει ο Ηρώδης ο Μέγας, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να γεννηθεί. (…)Ποιος ήταν ο σκοτεινός ρόλος της ρωμαϊκής αντικατασκοπείας στα σχέδια των μυστικών οργανώσεων της εποχής; Μια διπλή πράκτορας στη μικρή Ιερουσαλήμ, ίσως να κατέχει τις απαντήσεις για όλα αυτά τα αμείλικτα ερωτήματα…