stelaris

Ο ΧΡΟΝΟΣ (ΔΕΝ) ΘΑ ΜΕ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΟΥ Από τους επάνω ορόφους της οικοδομής ακουγόταν αχνά ο ήχος των τρίγωνων . Παιδικές φωνές , μάλλον όχι και τόσο παιδικές, οι νότες δεν ανέβαιναν τόσο ψηλά, βιαστικές συλλαβές : Αρχιμηνιά , αρχιχρονιά και βιαστικά βήματα στις σκάλες. Αυτή, στέκονταν στην είσοδο της πολυκατοικίας με την πόρτα ανοιχτή , κάπως αμήχανη. Στα χέρια της κρατούσε μερικές σακούλες από το φούρνο κοίταξε ψηλά προς τα σκαλιά και μετά έκλεισε πάλι αθόρυβα την πόρτα ψάχνοντας κάπου να καθίσει… -Περιμένετε τα παιδιά ; ρώτησα χαμογελαστά , το άγχος έχει πια φύγει με το χρόνο –ποιον χρόνο ; θα γράψω σε λίγο γι αυτόν- μένει μόνο μια σκιά απ όσα πέρασαν, μια ανάμνηση που ζυγίζει κάθε φορά , ανάλογα με τη διάθεση πόσο δυσάρεστη ή ευχάριστη θα είναι… -Δύσκολοι καιροί…Τους περιμένω κάτω από την οικοδομή να μη συμβεί τίποτε… -Κι εγώ το ίδιο έκανα κάποτε…συμπλήρωσα με ένα «καλή χρονιά» κι ο χρόνος (πάλι αυτός), γύρισε πίσω στα κάλαντα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιά...

… «Φτάνοντας επιτέλους στο σημείο του τοκετού, τα μάτια του «διάβασαν» τη γαλήνη, η οποία βασίλευε στο ευλογημένο μέρος. Η Μαριάμ είχε αγκαλιά το μωρό, το οποίο θήλαζε από το στήθος της, η Μεράβ κρατούσε τον επίδοξο «αντιγραφέα» μέσα στη βρώμικη φασκιά του και ο Ιωσήφ κοιτούσε με ένα απλανές βλέμμα τις δύο γυναίκες σαν χαμένος. Δεν πέρασε και λίγα ο καημένος, σκέφτηκε ο νεαρός άντρας. Αμέσως μετά πήγε ν αρθρώσει μια λέξη αλλά τον πρόλαβε η Μαριάμ. -Πρας Αχαβά (δώρο αγάπης)   του είπε , βγάζοντας το βρέφος   που είχε ήδη αρχίσει να κουράζεται   από τη θηλή του στήθους της και τείνοντάς το προς τον Νεχεμιγιάχ. Ο Νεχεμιγιάχ με δειλία, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του , άπλωσε απρόθυμα τα χέρια για να το πιάσει. Ώρες πριν ήταν έτοιμος να σκοτώσει το έτερο βρέφος   που βρισκόταν   εκεί μέσα και τώρα η γυναίκα που αγαπούσε του   πρόσφερε   το «Βραβείο Αγάπης». Δεν είχε ξαναπάρει μωρό στην αγκαλιά του, πόσο μάλλον μωρό που ήταν δικό του! Με προσε...

Οριοθετούν θέσεις για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα (στη φωτό με την καθηγήτριά τους Πέρη Μεντζέλου και τον Αντιπεριφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Κώστα Γιουτίκα), επισκέπτονται τους σταθμούς δωρεάν φόρτισής τους,  κάνουν ερωτηματολόγια, επιτόπιες παρατηρήσεις, εκπονούν εργασίες όπως αυτή για το έξυπνο πάρκινγκ και παρουσιάζουν κάθε χρόνο τη δουλειά τους (10 Ιανουαρίου στη Φιλόπτωχο Αδελφότητα Κυριών Θεσσαλονίκης)… Είναι οι φοιτητές του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών της Αλεξάνδρειας Πανεπιστημιούπολης του Διεθνούς Πανεπιστημίου που στο πλαίσιο του μαθήματός τους «Έξυπνες Πόλεις» κάνουν πράξη τις ιδέες τους για μια καλύτερη, ποιοτικότερη καθημερινότητα από αυτή που ζούμε. Η καθηγήτριά τους Πέρη Μεντζέλου διδάσκει αυτό το μάθημα τέσσερα χρόνια τώρα σε 56 μέχρι σήμερα μαθητές και όπως δηλώνει είναι περήφανη και εντυπωσιασμένη από τις ιδέες των φοιτητών της αλλά και τον τρόπο με τον οποίο τις κάνουν πράξη. «Η ιδέα της έξυπνης πόλης δεν είναι στατική. Συνεχώς εξελίσσεται Π...

ΨΥΧΟ-ΛΟΓΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΑ ΝΩΡΙΤΕΡΑ https://iwrite.gr/bookstore/psuxologika-mustika/ «Αν   κάτσουμε να σκεφτούμε με την κοινή λογική τον τρόπο που ενεργούμε σε πολλές καταστάσεις, τότε θα καταλήμουμε στο συμπέρασμα ότι οι συμπεριφορές μας είναι παράλογες. Γιατί να σαμποτάρω τον εαυτό μου; Γιατί να μη θέλω να είμαι ευτυχισμένος; Γιατί να επιλέγω διαρκώς συντρόφους που με ταλαιπωρούν; Όλα μοιάζουν ανεξήγητα. Περνάμε ώρες συζητώντας με τους φίλους μας και αναλύουμε τις καταστάσεις, προσπαθώντας να βγάλουμε νόημα τόσο από τις δικές πράξεις όσο και από των άλλων. «Αφού περάσαμε πολύ όμορφα το Σάββατο, γιατί δεν με ξαναπήρε τηλέφωνο;» Γιατί μου μιλάει έτσι η μητέρα μου και μου σπάει τα νεύρα;» «Γιατί μου φέρεται έτσι το αφεντικό μου; Τι έχω κάνει». Ο λόγος για τον οποίο δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να ερμηνεύσουμε όσα συμβαίνουν στη ζωή μας, και μας φαίνονται παράλογα, είναι το κριτήριο λογικής που χρησιμοποιούμε. Υποθέτουμε, δηλαδή, ότι οι άνθρωποι ενεργούμε με κ...

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ του Αλ Σταματουλάκη «Η Τέχνη της Ζωής και η καθημερινή εφαρμογή της είναι ό,τι πιο πολύτιμο μπορούμε να αποκτήσουμε ως ανθρώπινα όντα. Ο ήρωάς μου, ο Μοναχικός Πολεμιστής, κατείχε άριστα αυτήν την τέχνη έχοντας διδαχθεί από εξαιρετικούς δασκάλους: Έναν απόγονο σαμουράι, έναν διαφημιστή, έναν παλιό μαφιόζο και γενικά ρουφούσε από τη ζωή ό,τι μπορούσε να ρουφήξει. Η Τέχνη της Ζωής σημαίνει να μπορείς να κατακτάς καθημερινά αυτό που σε κάνει πιο ικανοποιημένο, πιο χαρούμενο, πιο ευτυχισμένο».  Έτσι συστήνει το   βιβλίο του «Ο Μοναχικός Πολεμιστής δεν ήταν καθόλου μοναχικός τύπος», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «πηγή». Για πολλούς από μας που γνωρίζαμε τον Αλέξανδρο Σταματουλάκη από την ενασχόλησή του με την Τοπική Αυτοδιοίκηση , αυτό το βιβλίο είναι μια πραγματική έκπληξη, όπως και η συζήτηση μαζί του που ακολουθεί:   Για ποιον λόγο επιλέξατε αυτόν τον τρόπο να περιγράψετε έναν "οδηγό ζωής" Η Τέχνη της Ζωής και η κ...

Έξι στις δέκα χώρες (ποσοστό 61%) εμφανίζουν σοβαρές ελλείψεις σε αίμα και δεν καλύπτουν επαρκώς τις ανάγκες τους. Μια νέα διεθνής επιστημονική μελέτη εκτιμά ότι κάθε χρόνο οι ελλειμματικές χώρες χρειάζονται τουλάχιστον άλλα 100 εκατομμύρια μονάδες αίματος. Μη χάνεις ούτε μία μέρα. Έλα μαζί μας στις 23 Νοεμβρίου και βάλε το δικό σου ΚΑΛΑΘΙ στη ζωή. Κάθε σταγόνα αίματος έχει αξία. Κάθε ανθρώπινη ζωή είναι πολύτιμη! ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΧΑΝΘ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ