stelaris

  -Ε όχι και απεργία πείνας! Ξεπερνά ακόμη και το υπερβολικό -Είναι όμως μια αφορμή να σκεφτούμε, να συζητήσουμε και να προβάλλουμε αυτά που έχουμε ξεχάσει.   Αυτά που έχουμε ξεχάσει. Αυτά που ζήσαμε σε μια άλλη ζωή… Θυμάσαι;   Τότε, που βλέπαμε την ταινία «Αποστολή στη Νικαράγουα»(1) με τον Νίκ Νόλτε, τότε που ετοιμάζαμε διαβατήρια για να φύγουμε πολεμικοί ανταποκριτές και ανταποκρίτριες στη Νικαράγουα(2) –ναι τον αντίκτυπο τον ζήσαμε κι εδώ. Τότε που διάβαζα έως και το τελευταίο κόμμα στο κυριακάτικο Βήμα σκαρφαλωμένη πάνω στην Ακρόπολη να απολαμβάνω τον αττικό ήλιο και να καίγομαι. Τότε που πίστευα ότι η αποστολή του δημοσιογράφου είναι να ενημερώνει, μόνο. Να μεταφέρει το γεγονός , να ερευνά σε βάθος, να αποκαλύπτει τα κυκλώματα, τις δωροδοκίες, τις απάτες. Τότε που καλύπταμε πορείες , τη μία πίσω από την άλλη. Τότε που αναζητούσαμε τον παλμό των γεγονότων και κάναμε πρακτική σε εφημερίδες. Εφημερίδες Ναι! Τότε που είχαμε συναδέλφους, εργασιακούς εκπ...

-Τι σκέφτηκες πάλι Ελσάκι; -Κλείστο και πάμε στην παραλία… -Θα μαζεύουμε μπουκάλια και θα βάζουμε μέσα γράμματα. Μετά θα τα αφήσουμε να ταξιδέψουν στο Αιγαίο…Πού ξέρεις μπορεί να φτάσουν σε κάποιο νησί. -Σοβαρολογείς τώρα; -Όχι , απλώς θέλω να πάμε στη θάλασσα. Όπως τότε. Έριχναν πέτρες στη θάλασσσα θυμόταν εκείνο το καλοκαίρι…Η Έλσα έβλεπε το πρόσωπο του Ορέστη ανάμεσα στις αχτίδες του ήλιου που χάνονταν, και στις πέτρες που γυάλιζαν από το νερό. Λίγα μέτρα μακριά τους έπιναν τσίπουρο ο Θανάσης με την Ελπίδα. -Μ αγαπάς; Τον ρώτησε κοιτάζοντάς τον στα μάτια. -Δεν μ έχεις συνηθίσει σε τέτοιες ερωτήσεις… Τον κοιτούσε επίμονα σα νάθελε να φτάσει στην καρδιά του. Να δει τις σκέψεις του. Δεν την ενδιέφερε τόσο η απάντηση , όσο η αντίδρασή του. Αυτή η αμήχανη σιωπή που ενέτεινε την απόσταση μεταξύ τους, που γέμιζε τον αέρα με ερωτηματικά, με φράσεις μισοτελειωμένες. Κυρίως αυτό… Την αγαπούσε. Μ έναν τρόπο διαφορετικό, απ αυτόν που είχε αγαπήσει την Χριστίνα. Την αγαπούσε βαθιά. Την ένιωθε , ...

Μη μου πεις Χρόνια Πολλά!   Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα δηλώνω προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν γιορτάζω. Η 8η Μαρτίου πάντα μου έφερνε στο μυαλό μια ροζ φάλαινα!! Ένα είδος υπό εξαφάνιση , το οποίο εάν δεν προστατευθεί θα εκλείψει . Αυτή η ημέρα μου υπενθυμίζει ότι ως φύλο , δεν έχουμε ακόμη κερδίσει ίσα δικαιώματα, ίδια θέση με το άλλο φύλο , αυτό που θεωρήθηκε ισχυρό, το αντρικό. Το 60% των αποφοίτων πανεπιστημίων είναι γυναίκες. Οι γυναίκες επιχειρηματίες έχουν 35 % περισσότερες πιθανότητες να προσελκύσουν νέα κεφάλαια. Το δεύτερο στοιχείο είναι παραπλανητικό. Οι γυναίκες δεν είναι πρώτες στον επιχειρηματικό, ούτε στον πολιτικό στίβο, ούτε στη διεκδίκηση ρόλων με μεγάλη προβολή. .. Οι γυναίκες αν και είναι πιο μορφωμένες κερδίζουν   15% λιγότερα χρήματα απ ότι οι άνδρες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι λιγότερο μορφωμένες ή ικανές.   Η Γυναίκα Ξεκουράστρα και η Γυναίκα Καριέρας Κάποτε   είχα αναπτύξει μια στενή σχέση με άνδρα καλλιεργημένο, μορφωμέν...