Ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σε βοηθήσει, είναι αυτός που βλέπεις κάθε πρωί στον καθρέφτη σου

O Γιάννης Μπακιρτζίδης, καινοτόμος επαγγελματίας του χώρου των εκδόσεων και των γραφικών τεχνών, εδώ και 12 χρόνια ασχολείται με την αυτογνωσία και δηλώνει πώς κανένας δεν μπορεί να σου μάθει τον εαυτό σου, ούτε μπορεί να πει με απόλυτη σιγουριά τι είναι για σένα το σωστό ή το λάθος. Θεωρεί πως «το επόμενο στάδιο μετά την καραντίνα που περάσαμε, θα είναι ακόμη πιο δύσκολο και τα κοινωνικά αδιέξοδα που θα δημιουργηθούν μεγαλύτερα και εξομολογείται πως στη διάρκεια της καραντίνας διάβασε για πρώτη φορά ιστορία και ανθρωπολογία.
Μέσα από τη συνέντευξη που ακολουθεί, κατά κάποιον τρόπο συστήνεται με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου του «Αυτό το βιβλίο είναι για σένα» 50+1 διηγήσεις για να σκεφτείς, να μάθεις και να γνωρίσεις τον εαυτό σου. (εκδόσεις i Write).

– Σε ποια στιγμη της ζωης σας ξεκινησατε να ασχολειστε με το πεδιο της αυτογνωσιας κ της αυτοβελτιωσης;

Νομίζω πριν 12 χρόνια περίπου όταν πέρασα μια δύσκολη φάση της ζωής μου. Τότε συνειδητοποίησα πως ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να σε βοηθήσει είναι αυτός που βλέπεις κάθε πρωί στον καθρέφτη σου. Για να σε βοηθήσει βέβαια θα πρέπει πρώτα να τον γνωρίσεις.
Δυστυχώς σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι προσπαθούν συνεχώς να γίνουν αρεστοί στους άλλους.

– Για ποιον λογο κυκλοφορουν ολο και περισσοτερα βιβλια και γινονται ολο και περισσοτερα σεμιναρια με αυτο το θεμα;

Προφανώς γιατί είναι μια μόδα που ξεκίνησε από το εξωτερικό όπως πολλά άλλα πράγματα.
Βέβαια, η αυτογνωσία, όπως το λέει και η λέξη είναι «να γνωρίσεις τον εαυτό σου». Οπότε είναι κάτι που δεν διδάσκεται. Δεν μπορεί κανείς να σου μάθει τον εαυτό σου. Αυτό που μπορεί κάποιος να σου δείξει είναι, ίσως, κάποιες βασικές αρχές για να σε βοηθήσει να περπατήσεις το δικό σου μονοπάτι προς την αυτογνωσία σου.
Ξέρετε, όταν ακούω κάποιους που το παίζουν ειδικοί να συμβουλεύουν ανθρώπους για το τι να κάνουν, χαμογελώ, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και το μεγαλύτερο λάθος είναι να τον ωθήσεις να κάνει αυτό που είναι για σένα σωστό.
Το πιο σημαντικό βήμα της αυτογνωσίας είναι να αποδεχτείς πως δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου. Τότε δίνεις χώρο στη συνείδηση σου να δουλέψει.
Το ανώτερο στάδιο της αυτογνωσίας είναι να βοηθάς άλλους ανθρώπους με τον δικό σου τρόπο.
Τα ενδιάμεσα τα βρίσκεις μόνος σου με πολλή δουλειά.

– Καταστάσεις έκτακτες όπως αυτές που περάσαμε και περνάμε (μνημόνια πανδημία οικονομική καταστροφή) τι μπορούν να βγάλουν από μέσα μας;

Αυτές οι καταστάσεις που περιγράφετε δημιουργούν φόβο. Ο φόβος πάντα προκαλείται από την έλλειψη κάποιας ανάγκης μας, όπως η ασφάλεια και η σταθερότητα.
Ο κόσμος σε τέτοιες καταστάσεις εξωτερικεύει ποικίλα αρνητικά συναισθήματα όπως είδαμε και ψάχνει αποδιοπομπαίους τράγους για να ρίξει το φταίξιμο γι’ αυτό που του συμβαίνει.
Τα μνημόνια που αναφέρατε, κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν τίποτα μπροστά στα κοινωνικά αδιέξοδα που θα δούμε από εδώ και πέρα.
Αυτό που με προβληματίζει περισσότερο είναι τα πρωτόγνωρα φαινόμενα του ιού, όπως το lock down και η αβεβαιότητα για το μέλλον. Δεν χρειάζεται να είσαι και ο Φρόιντ για να καταλάβεις πως τα ποσοστά κατάθλιψης θα πολλαπλασιαστούν τα επόμενα χρόνια.

– Πως περάσατε στην καραντίνα; Κάνατε κάτι που δεν κάνατε πριν;

Σίγουρα πέρασα διάφορες φάσεις μέσα στην καραντίνα. Στην αρχή είχα την περιέργεια να μάθω και να εξηγήσω με την δικιά μου αντίληψη, τι είναι αυτό που μας συμβαίνει και γιατί είναι τόσο σημαντικό ώστε να μας στερηθούν τόσο σημαντικές ελευθερίες μας. Από τη στιγμή όμως που έβγαλα τα συμπεράσματα μου, σταμάτησα να ασχολούμαι με το θέμα σε καθημερινή βάση και μπήκα σε μια συμβατική καθημερινότητα. Άσκηση, χρόνος και παιχνίδι με την οικογένεια, διάβασμα και άλλα πράγματα που με ευχαριστούν.
Αυτό που έκανα για πρώτη φορά στη ζωή μου ήταν να διαβάσω ιστορία και ανθρωπολογία.
Πάντοτε ήθελα να φτιάξω τον δικό μου χάρτη της ιστορίας του ανθρώπου και να εξηγήσω την εξέλιξη του με τη δικιά μου οπτική.
Ξέρετε, είναι πολύ βασικό κομμάτι της αυτογνωσίας μας να γνωρίσουμε το παρελθόν μας.

– Ποιο ειναι το μαθημα ζωης που εχεγε παρει και που θεωρειτε απαραιτητο να παρει ο καθενας μας στη διαρκεια της ζωης του;

Τα τελευταία χρόνια έχω πάρει πολλά μαθήματα μέσα σ’ αυτό το ταξίδι της προσωπικής μου αναζήτησης. Αν έπρεπε να επιλέξω ένα θα έλεγα πως η «απλοποίηση» είναι το πιο σημαντικό. Ξέρετε, σήμερα ο άνθρωπος έχει κάνει τη ζωή του πολύπλοκη και έχει χάσει το νόημα. Συνεχώς αναζητούμε περισσότερα και μεγαλύτερα πράγματα με το βλέμμα στο μέλλον και ξεχνάμε πως η ουσία βρίσκεται στο παρόν, στο να ζεις τη στιγμή δηλαδή, και στα απλά πράγματα.
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί, «αφού ο υπέρτατος σκοπός του ανθρώπου είναι η ευτυχία, γιατί κάνει τη ζωή του τόσο δύσκολη;»
Μικρές προσδοκίες, λιγότερα αγαθά, λίγοι άνθρωποι γύρω μας, είναι αρκετά για να ζούμε ευτυχισμένοι.