Ο συγγραφέας Στέλιος Χαλκίτης μιλά για τις απαράφθορες, τα μνημόνια, τον κορονοϊό και την ελευθερία

«Χάνω το μέτρο όταν μια κυρία στο κατάστημα μου λέει ,αν αρρωστήσεις από κορονοϊό κάνε το σταυρό σου κι αμέσως θα γίνεις καλά»  

 

 

Ο γνωστός συγγραφέας Στέλιος Χαλκίτης που ζει μόνιμα στην Κάλυμνο μιλά για το τελευταίο του βιβλίο …., τις επιλογές του, τις απογοητεύσεις , τα μνημόνια και τον κορονοϊό

Ερωτ: Και στις «Απαράφθορες» κεντρικό ρόλο έχουν οι γυναίκες. Σε όλα  τα βιβλία σας οι γυναίκες είναι πρωταγωνίστριες. Γιατί;

Απ: Κατ’αρχάς γιατίπιστεύω πολύ στη δύναμη της γυναίκας και φρονώ πως εκείνη έχει τον τρόπο να διαμορφώσει άρτιεςπροσωπικότητες. Επίσης,εδραία πεποίθησή μου είναι,πως όλα τα μεγάλα έργα έχουν την κρυφή ή τη φανερή υπογραφή γυναίκας, και πρέπει να θυμόμαστε πως στην ανθρώπινη ιστορία οι άνδρες διαπράξαμε μεγάλη αδικίαεναντίον των γυναικών, άλλωστε αυτό συμβαίνει ακόμα και σήμερα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οι συγγραφείς δεν προέρχονται από το πουθενά, έχουν τις δικές τους εμπειρίες και βάσει αυτών, κατά τη γνώμη μου, ενδύουν τις αφηγήσεις τους· έτσι και εγώ στη γειτονιά μου, παιδί μικρό, είδα πολλές φορές να κακοποιούνται ψυχολογικά κάποιες γυναίκες, και εν τέλει να ακρωτηριάζονται συναισθηματικά.

Eρωτ: Στο νέο σας βιβλίο, το μοίρασμα της μυστικής γνώσης, αλλά και η εσωτερική ανάγκη για επίγνωση, είναι αυτό τελικά που ενώνει μια ομάδα. Πόσο κατά τη γνώμη σας έχουμε απομακρυνθεί σήμερα από τέτοιες αναζητήσεις;

Απ:Ο άνθρωπος σήμερα έχει αλλάξει νοοτροπία, προτεραιότητες και επιδιώξεις· τη γαλήνη και την ειρήνημέσατου τις αναζητάστη χημεία, την ευχαρίστηση στο κυνήγιευτελών επιδιώξεων, με απώτερο σκοπό την αναγνώρισή του από τους άλλους, ακόμα και η καθημερινή «καλημέρα» που λέμε έχει αλλάξει νόημα και εκστομίζεται, ως επί το πλείστον,μόνοκαι μόνο για ναδούμετην αποδοχή που έχει στον άλλο η βραχυπρόθεσμη ταυτότητα που έχουμε οικειοποιηθεί. Σήμερα οι περισσότεροι δεν προλαβαίνουμε να κάνουμεκανέναν απολογισμό, μόνο εκεί προς το τέλος γίνεται ένας ύστερος απολογισμός υπό το κράτος του τρόμου του θανάτουκαι τότε στρεφόμαστε στους εύκολους και «συμφέροντες» ισχυρισμούς που αφειδώς προσφέρουν τα ιερατεία!

Ερωτ: Ο τρόπος με τον οποίο ολοκληρώνεται το νέο σας βιβλίο μας δίνει την εντύπωση για μια συνέχεια με τα ίδια κεντρικά πρόσωπα σε κεντρικό ρόλο. Ετοιμάζετε κάτι ανάλογο;

Απ: Πολύ σωστά παρατηρήσατε και προβλέψατε, ναι,«Οι Απαράφθορες» έχουν συνέχεια που ήδη γράφεται και, κατά τη γνώμη μου, η συνέχεια θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

 Το νέο βιβλίο του Στέλιου Χαλκίτη από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ

Ερωτ: Οι μικρές πόλεις έχουν τη δική τους γοητεία. Ωστόσο δεν προσφέρουν ανέσεις, δεν έχουν υποδομές. Εσείς όμως έχετε επιλέξει να ζείτε και να δημιουργείτε χρόνια τώρα σε ένα νησί. Η απάντηση για την επιλογή σας ποια είναι; Τι βρίσκει κάποιος και στις σελίδες αυτού του βιβλίου;

Απ: Όταν δεν μπορείς να έχεις αυτά που θέλεις, έχεις αυτά που μπορείς, έτσι σκέπτομαι·επίσης, να σας πω κάτι; Δεν με αφορούν οι ανέσεις, μια χαρά ζω, να μην σας πω πως πολλές φορές απορώ πώς ζείτε εσείς μέσα στο χάος στις Βαβέλ των μεγαλουπόλεων· πράγματι υστερούμε σε υποδομές, επί παραδείγματι,υγειονομικής περίθαλψης, ωστόσο το ισοζύγιο είναι θετικό.

 

Ερωτ: Κατά καιρούς στα βιβλία σας έχετε μιλήσει με σκληρή γλώσσα κατά της υποκρισίας, της αλαζονείας και της απληστίας που συναντά κανείς στους φορείς της εξουσίας: Εκκλησία, Κράτος. Πιστεύετε ότι οι στρεβλώσεις τους μας έφεραν στην κατάσταση που είμαστε σήμερα;

Απ: Αυτό ακριβώς συμβαίνει, όμως δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως τους φορείς της εξουσίας τους στελεχώνουν άνθρωποι, και οι άνθρωποι, όπου και αν ανήκουν, ό,τι και αν μεγαλοφώνως πρεσβεύουν, συνεχίζουν να έχουν τα ίδια ελαττώματα και να επιδιώκουν να ικανοποιήσουν ποταπές επιδιώξεις. Άρα, αν πάμε λίγο στο βάθος, το πρόβλημα είναι ο άνθρωπος, που δεν διδάχθηκε τις αρετές, που δεν ζει σε κοινωνία με αρετές, που δεν πιστεύει πια στις αρετές.

Ερ: Τι διδαχθήκατε μέχρι τώρα από την εμπειρία του δεκαετούς μνημονίου και στη συνέχεια της πανδημίας του κορονοϊού;

Απ: Τα διδάγματα που απορρέουν από την περίοδο των μνημονίων είναι πολλαπλά, το καλύτερο θα ήταν να συμπεράνουμε πράγματα βάσει διαφορετικών ταυτοτήτων μας, και εξηγούμαι: ως ψηφοφόροι, ότι κάναμε λανθασμένες επιλογές πολιτικών προσώπων· ως πολίτες, τα μνημόνια μας έδειξαν πως δεν χρειάζονται πολλά για να είμαστε ευχαριστημένοι·για τη σημερινή περίοδο της πανδημίας τα συμπεράσματα είναι τραγικά, από τη μια συνειδητοποιούμε τη μηδαμινότητά μας, κάτι που θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε καλύτερες σχέσεις με τους άλλους, από την άλλη, ξεχνάμε τόσο εύκολα που απορεί κανείς και, δυστυχώς, επανερχόμαστε στις ίδιες συμπεριφορές, επιδιώξεις, που προορισμό έχουν να μας οδηγούν από το άδειο στο κενό και από το μηδέν στο τίποτα.

Ερ: Πιστεύετε πως αυτά τα δραματικά γεγονότα μας έχουν αλλάξει συλλογικά; Με ποιον τρόπο;

Απ: Όχι, δεν πιστεύω πως μας έχουν αλλάξει εσωτερικά, φαίνεται να μας αλλάζουν εντελώς βραχυπρόθεσμα και εντελώς επιφανειακά, ωστόσο είναι βέβαιο πως μπορούμε να εκμεταλλευτούμε αυτή την πανδημία και να τη μετατρέψουμε σε μια νέα αφετηρία ζωής όπου θα κυριαρχούν οι αρετές, ο «εγωισμός» και οι ανθρώπινες αξίες.

Ερ:Τι σημαίνει κατά τη γνώμη σας «ελεύθερος άνθρωπος»; Πιστεύετε ότι μπορούμε, έτσι όπως ζούμε τη ζωή μας, να έχουμε ελεύθερη βούληση; Είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτήν;

Απ: Αυτό που μπορούμε να γίνουμε, δηλαδή «άνθρωπος», αυτό σημαίνει για μένα «ελεύθερος άνθρωπος», το γίνει κανείς «άνθρωπος», μόνον τότε έχει κατακτήσει την προσωπική του ελευθερία!

Τώρα, σχετικά με την ελεύθερη βούληση, πιστεύω, έχω αρθρογραφήσει και έχω δώσει διαλέξεις, πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να πράξει με ελεύθερη βούληση, σχεδόν όλα υπαγορεύονται, όλες οι εντολές ακολουθούν συγκεκριμένα μοτίβα. Χρειάζεται απίστευτης ισχύος θέληση για να καταφέρουμε να πράξουμε.

Ερ: Ποια είναι η φράση που σας έρχεται συχνότερα στο μυαλό αυτό το διάστημα;

Απ:Να απομακρυνθώ από όλους και όλα. Είμαι απογοητευμένος από τις αμετάπτωτα πλεονάζουσες ανόητες σκέψεις και συμπεριφορές ανθρώπων που αγνοούν ακόμα και τις λέξεις επιστήμη και ορθολογισμός. Χάνω το μέτρο όταν μου λέει η κυρία στο κατάστημα, «αν αρρωστήσεις με κορονοϊό, κάμε τον σταυρό σου και αμέσως θα γίνεις καλά». Εύχομαι να μη χρειαστεί να τον κάνω, γιατί θέλω να ζήσω. Δεν μπορώ να καταλάβωγιατί είμαστε τόσα χρόνια πίσω, κατανοώ ότι λόγω της Ελληνικής Επανάστασης δεν περάσαμε Διαφωτισμό, ωστόσο αυτό καθεαυτό είναι ικανό να δικαιολογήσει το απολέμητο κύρος της ανοησίας;