Το μακρύ ταξίδι της Λούτσυ και του Καμίλ. Ένα οδοιπορικό στη γνωστή-άγνωστη γειτονική Αλβανία

Η γνωστή…άγνωστη Αλβανία. Το μεγάλο ταξίδι της Λούτσυ και του Καμίλ Οι γερμανικές δυνάμεις εγκαταλείπου στις 29 Νοεμβρίου 1944 και την τελευταία κατεχόμενη πόλη της Αλβανίας. Η Σκόδρα είναι πια ελεύθερη. Ο επίλογος της τετράχρονης κατοχής στη χώρα, γράφεται με μελανά χρώματα. Εκτός από τους εκατοντάδες νεκρούς, τα ξένα στρατεύματα αφήνουν πίσω τους πεινασμένους εξαθλιωμένους και ρακένδυτους ανθρώπους. Ο Ενβέρ Χότζα, ο οποίος είχε διακριθεί στην παράνομη δράση κατά των ιταλικών στρατευμάτων , από τις 8 Νοέμβρη 1942 που ιδρύθηκε το Αλβανικό Κομμουνιστικό Κόμμα κατέχει τη θέση του γενικού γραμματέα. Από το Μάη έως τον Οκτώβρη του 1944 χρημάτισε πρόεδρος της Αντιφασιστικής Εθνοαπελευθερωτικής Επιτροπής και αναλαμβάνει έως τον Μάρτιο του 1946 πρωθυπουργός της προσωρινής δημοκρατικής κυβέρνησης. Παραλαμβάνει μια χώρα που μαστίζεται από φτώχεια , τους καθημερινούς θανάτους από φυματίωση κι έναν λαό παντελώς αγράμματο. Ένα μαραζωμένο και στεγνό κράτος, το μόνο χωρίς σιδηρόδρομο, μεταφορές και πανεπιστήμιο στην Ευρώπη. Χωρίς τεχνολογική υποδομή, με την υπάρχουσα εντελώς παραμελημένη και χωρίς εκπαιδευμένο προσωπικό. Λίγο αργότερα η επιτροπή μετονομάζεται σε Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση και ο Χότζα αναλαμβάνει καθήκοντα Πρωθυπουργού και Υπουργού εξωτερικών , της πιο υπανάπτυκτης χώρας της Ευρώπης. Η Αλβανία ήδη βίωνε τη μοναδική στην ιστορία του 20ου αιώνα περίοδο απομονωτισμού. Την ίδια χρονιά το πολίτευμά της κηρύσσεται σε λαϊκή (σοσιαλιστική) δημοκρατία και έτσι θα παραμείνει έως το 1991 , που το πολίτευμα της χώρας γίνεται κοινοβουλευτική δημοκρατία χωρίς όμως να σταματήσουν και τα προβλήματα για τους πολίτες της. Από αυτή την γνωστή-άγνωστη βασανισμένη χώρα ξεκινά το ταξίδι της Λούτσυ και του Καμίλ , αλλά και χιλιάδων άλλων αλβανών προς τις χώρες της Δύσης και κυρίως προς την Ελλάδα.

Ένα ταξίδι οδυνηρό, δύσκολο, που για πολλούς είχε αφετηρία, αλλά όχι τερματισμό. Η ιστορία του ζευγαριού διηγείται την ιστορία των πολιτών της γειτονικής χώρας, για την οποία πολύ λίγα γνωρίζουμε ή θέλουμε να γνωρίζουμε. Είναι όμως μια ιστορία αληθινή που πιθανόν να μας κάνει να «δούμε» τους μετανάστες αλβανούς με άλλα μάτια. Γιατί η ιστορία των άλλων είναι κομμάτι και της δικής μας αφήγησης είτε το θέλουμε, είτε όχι. Περισσότερα για το βιβλίο https://www.pigi.gr/product/alithini-istoria-loutsy-kai-kamil/

Η συγγραφέας του βιβλίου δημοσιογράφος Μαρία Τσακίρη εργάστηκε ως συντάκτρια και ανταποκρίτρια σε εφημερίδες, περιοδικά και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Ασχολήθηκε κυρίως, με το αστυνομικό και ελεύθερο ρεπορτάζ, ενώ επί δύο δεκαετίες δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και εργάστηκε ως υπεύθυνη Γραφείου Τύπου. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή και τις συνεντεύξεις συγγραφέων στην ιστοσελίδα Vivlio-life. Είναι ευαισθητοποιημένη σε θέματα έμφυλης βίας, ρατσισμού και κακοποίησης ζώων. Το «Λούτσυ και Καμίλ-Ένας έρωτας θρύλος στην Κορυτσά, στα χρόνια της απομόνωσης του Ενβέρ Χότζα» είναι το τρίτο της μυθιστόρημα Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν τα βιβλία της: «Ιφιγένεια-Ο κύκλος της σιωπής» 2017, «Θλιμμένος Σεπτέμβρης», 2019