4 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ

Ήταν μια μέρα σαν αυτή. Ήσυχη, συνηθισμένη. Η Άνοιξη έρχονταν επιτέλους. Θα πηγαίναμε μια εκδρομή πιθανόν το Σαββατοκύριακο. Και εκείνη τη μέρα της 26ης Φεβρουαρίου στις μεσημεριανές ειδήσεις πληροφορηθήκαμε ότι το πρώτο κρούσμα μιας πολύ μεταδοτικής θανατηφόρας ασθένειας , του κορονοϊού εντοπίστηκε στη Θεσσαλονίκη.

Μετά όλα άλλαξαν. Ανεπαισθήτως κλειστήκαμε από τη ζωή μας έξω, για να παραφράσουμε τον ποιητή. Ήθελα να γράψω κάπου εδώ ότι τότε ακόμη ζούσες αν και η υγεία σου ήταν πολύ επιβαρυμμένη κι αυτό με έκανε να ιδρώνω πολλές φορές στη διάρκεια της ημέρας. Αγοράσαμε υφασμάτινες μάσκες αρχικά -μετά μπήκαν στη ζωή μας οι άλλες οι ασφαλείας που φορώ μέχρι και σήμερα- κάποιες τις έχω κρατήσει ως ενθύμια. Συμπληρώναμε ειδικά έντυπα κυκλοφορίας για να βγούμε έξω, μπήκε στη ζωή μας η τηλεργασία (και η απομόνωση), τα αντισηπτικά, ο καταναγκασμός της αποστείρωσης, τα δυστοπικά έργα και ο Φράχτης του Netflix. Όσοι είχαν κατοικίδιο ήταν πιο τυχεροί. Με ειδικό κωδικό το έβγαζαν έξω, έβλεπαν κανέναν άνθρωπο, προσπαθούσαν να καταλάβουν τι τους έλεγε μέσα από τη μάσκα. Κάποιοι έπαιρναν καφέ απέξω και κάθονταν τηρώντας τις αποστάσεις στις πλατείες να κάνουν ένα τσιγάρο. Εγώ είχα μια σαλαμάνδρα στο μπαλκόνι και της μιλούσα. Τότε είχα ακόμη μπαλκόνι …Στα μπαλκόνια μας βγαίναμε κάποια απογεύματα με προτροπή της τηλεόρασης εννοείται, και χειροκροτούσαμε όλοι μαζί τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό που τότε το Κράτος τους έκανε ήρωες και έσπευδε παντού να δηλώσει τον θαυμασμό του ανέξοδα φυσικά με διθυραμβικές δηλώσεις. Και κάποιοι έκλαιγαν , άλλοι κουνούσαν ελληνικές σημαίες γιατί αρχικά, ήταν θαύμα ότι δεν είχαμε θρηνήσει πολλά θύματα. Αρχικά. Μετά, όλα άλλαξαν.

Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ δημιούργησαν τις πρώτες υψηλής προφύλαξης μάσκες με νανοσωματίδια που δέσμευαν τον κορωνοϊό. Μάλιστα τις δώρισαν στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ για να αξιοποιηθούν από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Την ίδια περίοδο περίπου έμπαιναν στη ζωή μας λοιμωξιολόγοι , ερευνητές, ο επικεφαλής του Εργαστηρίου Περιβαλλοντικής Χημείας EnVelab του ΑΠΘ καθηγητής Δημοσθένης Σαρηγιάννης που δημιούργησε με την ομάδα του μοντέλο πρόβλεψης της μετάδοσης του κορονοϊού . Ο αριθμός των κρουσμάτων στοίχειωνε τις μέρες μας. Ο αριθμός των θυμάτων τις νύχτες μας. Μετά, τις ζωές μας.

Τέσσερα χρόνια πριν. Όταν ακόμη ήσουν εδώ. Όταν πρωτοήλθε ο φόβος. Όταν το αναπάντεχο έγινε μονιμότητα. Κι απομόνωση έμοιαζε χωρίς τέλος. 4 χρόνια πριν. Σε μια άλλη ζωή.