#Let_Them_Go

Στο video μια πανέμορφη κυρία που απέπνεε αυτοπεποίθηση μιλούσε με σύντομες φράσεις για τοξικούς ανθρώπους και συμπεριφορές και κατέληγε Let_Them_Go κάνοντας την χαρακτηριστική κίνηση με το δεξί της χέρι και με τον αέρα πρώτης μπαλαρίνας των μπαλέτων Bolshoi « Σου συμπεριφέρονται άσχημα και δεν ζητούν ούτε ένα συγνώμη; Let_Them_Go! Σου γυρνούν την πλάτη όταν εσύ πας να τους- «Πάλι δεν μαγείρεψες;» Ο Χρήστος είχε επιστρέψει από τη δουλειά αλλά εκείνη δεν τον είχε ακούσει. Τώρα τελευταία δεν τον έπαιρνε είδηση όταν επέστρεφε, μόνο όταν έφευγε από το σπίτι, χτυπώντας συνήθως την πόρτα πίσω του. «Έχω γιουβαρλάκια» Έκλεισε γρήγορα το τηλέφωνο κλείνοντας τα δεδομένα του Ίντερνετ. «Τι είναι αυτό; Νερόπλυμα! Άει στο διάολο μαλακισμένη! Επιστρέφω από βάρδια και δεν βρίσκω ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι!» «Μπαμπά!» «Τι κάνεις αγόρι μου; Εσύ τουλάχιστον έφαγες τίποτε;» Ξεροκατάπιε προσπαθώντας να συγκρατήσει την πίκρα της, μπορεί κι έναν λυγμό.

«Να σου κάνω αυγά;» η φωνή της ήταν διστακτική «Αυγά;» Γύρισε και την κοίταξε κατάματα σα να την έβλεπε για πρώτη φορά. Δεν μπορούσε να αποφασίσει εάν το βλέμμα του είχε μίσος ή αποστροφή, ή και τα δύο μαζί. Έμοιαζε να είχε μετανιώσει άλλη μια φορά που επέστρεψε σπίτι. «Πάω να πέσω» είπε τελικά. «Παιδιά ησυχία, ο μπαμπάς κοιμάται τώρα» Έβαλε το ένα δάχτυλο μπροστά από τα χείλη της. Τα μικρά κάθισαν μπροστά από την τηλεόραση. Εκείνη βιάστηκε να χαμηλώσει κι άλλο τον ήχο, έκλεισε και την πόρτα του σαλονιού. Καθώς σκούπιζε τα πιάτα ένα κύμα ενοχών την έπνιξε. «Γιατί δεν πρόλαβα; Έπρεπε να πάρω τα μικρά από τον παιδικό, να δουλέψω από το σπίτι κάποια σχέδια, να ψωνίσω, να μαγειρέψω, να καθαρίσω το σπίτι, να μιλήσω με δυό πελάτες… Θα μπορούσα να είχα κάνει κάτι περισσότερο, ένα δεύτερο φαγητό ας πούμε»

Η κουρτίνα της κουζίνας ανασηκώθηκε αποκαλύπτοντας μαζί της ένα μικρό μέρος του μπαλκονιού. Τα αγόρια είχαν βγει στη βεράντα κι έπιαναν τα κάγκελα …Δεν πρόλαβε η εικόνα να μεταδώσει όλη την πληροφορία στον κουρασμένο της εγκέφαλο. Άφησε κάτω το πιάτο, άνοιξε με φόρα τη συρταρωτή πόρτα αλουμινίου και πετάχτηκε στο μπαλκόνι ν αρπάξει τους μικρούς. «Τι σας έχω πει;» ούρλιαξε Από μέσα άκουσε τη φωνή του «Κατερίναααα Σκάστε γαμώ τον μπελά μου!» «Πάμε παιδιά!» «Που θα πάμε;» «Στο πάρκο, και μετά για πίτσα» Πήρε την τσάντα της και τα κλειδιά του αμαξιού και τα έσυρε σχεδόν στην εξώπορτα. Χωρίς ελεύθερο χέρι απλώς έσπρωξε την εξώπορτα που έκλεισε πίσω της θριαμβευτικά αφήνοντας έναν δυνατό ήχο. Κάλεσε το ανσανσέρ .Άφησε τον αέρα να βγει ελεύθερος από τα πνευμόνια της: «Σκάσε εσύ Αποστόλη μου» #Let_Them_Go