stelaris

Δεν ονειροβατώ και δεν πετώ σε σύννεφα. Μπορεί για λίγο να γίνομαι ρομαντικός, αλλά γρήγορα εκλογικεύω τα πάντα. Στη ζωή μου κάτι κυριαρχεί και δεν κυριαρχείται. Δεν θρήνησα ποτέ για ό,τι μου συνέβη. Στέλιος Χαλκίτης Συγγραφέας, φιλόσοφος, στοχαστής . Πιστεύω πως κάπου στον κόσμο αυτό υπάρχουν Άνθρωποι και όχι μόνο ανθρωπάκια… Δεν παρασύρθηκα ποτέ από το χρήμα, τη δημοσιότητα ή την κοινωνική θέση των ανθρώπων… Η δική μου κλίμακα ζωής υπαγορεύει να μένω κοντά σ’ αυτούς που μόνο εγώ εκτιμώ, σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια…, όσους δεν μου κάνουν τους βγάζω από τη ζωή μου όποιοι και αν είναι αυτοί…, είτε επώνυμοι είτε ανώνυμοι…, είτε οικείοι είτε οικιακοί. Για τον λόγο αυτό δεν με ενδιαφέρει να είμαι ευχάριστος σε κανέναν…, όποιος «δει», όποιος «νιώσει», με έχει δίπλα του… Δεν πιστεύω εύκολα τους ανθρώπους…, θέλω έργα και όχι λόγια…, τα λόγια πείθουν τους κουτούς…, οι άλλοι πείθονται από τις πράξεις… Για όλα αυτά είμαι αμετακίνητος, έτσι, για να πατώ πάνω στη γη σαν να μου ανήκει, για

Οινογευσία με μέτρο πρότειναν μέσω του Ευρωπαϊκού Προγράμματος της Ενημέρωσης για την υπεύθυνη κατανάλωση οίνων, οι παραγωγοί των Ποστατευόμενων Ονομασιών Προέλευσης,καθώς και των Προστατευόμενων Γεωγραφικών Ενδείξεων Thessaly Wine Bouquet Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε γνωστό εστιατόριο της Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της ΔΕΘ. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ΕΘΕΑΣ Thessaly Wine Bouguet με στόχο την υπεύθυνη κατανάλωση κρασιού σε Ελλάδα και Πολωνία, υποστηρίζεται από τους συνεταιρισμούς Νέας Αγχιάλου, Μαγνησίας, Τυρνάβου και αφορά στα κρασιά με Προστασία Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ Θεσσαλίας) Όπως εξήγησε ο συντονιστής του προγράμματος Πολύδωρας Ξενιτάκης το πρόγραμμα που υποστηρίζεται από το ΥπΑΑΤ στοχεύει και στην ενίσχυση των οινοποιείων της Θεσσαλίας. Κύρια ομιλήτρια της εκδήλωσης ήταν η γνωστή σεφ – συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής Κική Εμμανουηλίδου , η οποία αναφέρθηκε στους συνδυασμούς του κρασιού με το φαγητό και συνέστησε “για να έχει το γεύμα ή το δείπνο μας καλό τέλος, πρέπει να πίν

Damn toys (snapshots from a marriage) Άνοιξε το πορτ παγκάζ του αυτοκινήτου για να πάρει ένα πανί. Ήθελε να σκουπίσει το παρμπριζ από κάτι κουτσουλιές. Κι ήταν σα να άνοιξε το κουτί της Πανδώρας. Ή μάλλον άνοιξε. Κυριολεκτικά. Ο Ευθύμης εκσφενδονίστηκε σχεδόν όλος μέσα εντοπίζοντας τα κουτιά με τα …παιχνίδια. Μη βάζεις όμως αποσιωπητικά γιατί όντως επρόκειτο για παιχνίδια. Για μεγάλους. Σε κλάσματα δευτερολέπτου κρατούσε στα χέρια του τις χειροπέδες με την τιγρέ γουνίτσα και τα μπαλάκια. Μικρά και μεγαλύτερα. Το κουτί ανοιγμένο, άρα χρησιμοποιημένα: Μπλιάχ! Εγώ κι ο Στέλιος κοιταχτήκαμε μαρμαρωμένοι. Κάποιος (ο σκηνοθέτης της σκηνής μάλλον) είχε κάνει pause, ένα σύννεφο καπνού έβγαινε από μέσα μου, εκείνος μάλλον πισωπάτησε αλλά ήταν αργά. Ήταν εντελώς αργά για όλα. «Μαμά, μπαμπά να τα παίξω;» «Να τα παίξεις. Γιατί όχι; Εδώ τα έχουμε παίξει όλοι εσύ δεν θα παίξεις;» Το πηγαίο χιούμορ του δεν τον εγκατέλειπε ούτε αυτή την ύστατη στιγμή, αλλά καθώς τελείωνε τη φράση του με ένα εξαιρετι